vrijdag 28 februari 2014

Boekomslag

Allereerst weer heel erg bedankt voor jullie lieve en bemoedigende reacties!! 
Wanneer ik over mijn gezondheid schrijf zal dat misschien wel eens vervelend en zeurderig overkomen.....
Ik las een artikel over chronische pijn. Daarin kwamen een aantal tips voor die ik met jullie wil delen

  • accepteer dat de pijn niet overgaat
  • herken zaken die de pijn verergeren (stress, angst, grote drukte)
  • slik liever geen pijnstillers. ze werken niet of nauwelijks en kunnen -op termijn- bijwerkingen geven
  • blijf in beweging en spreid activiteiten. dat is beter dan hollen en stilstaan
  • blijf niet lopen met gevoelens van angst, depressie of frustratie. er is vaak iets tegen te doen
  • KLAAG ZO WEINIG MOGELIJK: DAT IS VERVELEND VOOR DE OMGEVING EN HET KAN DE PIJN NIET VERHELPEN
  • zoek afleiding, denk positief en praat af en toe met mensen die begrijpen hoe lastig het is om met pijn te moeten leven
Deze tips waren voor mij (niet allemaal natuurlijk) een soort eyeopener... Ik ga proberen deze in de praktijk te brengen!!
Als ik in de fout ga mogen jullie me aan dit bericht herinneren!!

Ook zag ik dat ik genomineerd was voor de Liebster Blog Award. Ik voel me zeer vereerd! Hier ga ik nog even over nadenken en kom er in een later bericht op terug!

En dan nu:


De boekomslag is klaar!!
Het was niet eens zo veel werk eigenlijk.... Maar ja, je weet hoe dat gaat... Je begint ergens aan, begint vervolgens met wat anders en het eerste komt in het 'vergeetmandje'.... Totdat je daar eens in rondstruint en dan denkt: Wat was dit ook al weer? Uithalen of wat zou ik ervan maken? Gelukkig wist ik nog dat ik hier een boekomslag van wilde maken..... De lap was al voor driekwart gehaakt, dus vond ik dit een overzichtelijk onderhandenwerkje.
Als versiering maakte ik nog een rode bloem, de gele lag maar nutteloos mooi te zijn op een kussen naast mijn stoel.... Nou, hup, dat ding ook maar eens weg dan...

Toen ik zo ver was heb ik er wel even een poosje de brui aan gegeven.... Kon het even niet overzien..... Maar eigenlijk hoefde ik het alleen maar even om te haken, de flappen vast te zetten en....... AF!!



Ik kan het niet goed illustreren omdat ik het boek niet in huis heb. Het was oorspronkelijk als weggevertje voor mijn schoonmoeder. Later bedacht ik dat ik het zelf wel wilde hebben, maar nu heb ik weer zo iets van: moedertje, alstublieft! (ik heb er toch geen
passend boek voor en volgens mij past haar bijbel er precies in...) Ben benieuwd of ze het mooi vindt.

Groetjes maar weer!

woensdag 26 februari 2014

Hoge bergen

Hoe hoog kunnen bergen soms lijken als je er vlak voor staat. Ben je er een stukje van verwijderd, ach, dan lijken bergen lang zo hoog niet. Gezichtsbedrog? Verkeerd inschattingsvermogen?
Ik weet het niet.
Wel weet ik dat ik dacht dat er een stijgende lijn zat in mijn 'herstel'. Ik werd al iets meer optimistisch en ging al iets meer doen! Mis! Fout! Dom! En alles wat je nog maar meer kunt bedenken!!!

Tja, het is de aard van 't beestje, ik weet het wel, maar als het ook maar iets beter gaat, dan gaan de remmen er weer af en gaan we proberen weer 'gewoon' te doen. Dat slome, afgebakende terrein is eigenlijk niets voor mij. Ik wil, net als de dieren, het afgebakende terrein verkennen en als het kan de grenzen iets verleggen. Mijn terrein vergroten dus zogezegd.

Nou, dat was nu weer wat overdreven, maar ik had nu het gevoel in een afgeschermd hoekje te zitten. En dat hoekje mocht best groter naar mijn idee!

Dus ging ik iets meer doen, zowel op huishoudelijk gebied (eerder was eten koken, de was en het toilet doen al een hele toer) als op creatief gebied. Geen grote klussen, niet de hele kamer op z'n kop zetten of zo, en geen groot handwerk aanpakken, nee, gewoon rustig eens een keukenkastje extra uitnemen, of aan m'n restjesdeken haken... En het leek allemaal zo goed te gaan!!

Helaas... na mijn vorige blogbericht ging het gewoon helemaal mis (toen ging het al niet zo denderend, en dat borduren dateerde ook van het weekend, maar ik wilde het nog zo graag met jullie delen).

Het alleen al kijken in mijn agenda, met een paar simpele afspraken zoals een podoloog (dochter), ophalen kerkbladen, kaartje naar zieken sturen, (ja, ik schrijf heel veel in m'n agenda, omdat ik anders dingen gewoon vergeet!), enz. enz. er stond niet eens zo veel in mijn agenda, het werden voor mij onneembare bergen! 
Als ik alleen al bedacht dat ik weg moest, dan kwam er lood in mijn schoenen!!

Nou, mezelf maar eens deftig toegesproken en even aan die hoge bergen toegegeven, dus, een -halve- dag lekker in bed gelegen, veel geslapen, veel nagedacht en nog wat meer, en nu heb ik zo iets van: die agenda? Oké echte afspraken, zoals een podoloog moet gebeuren, en dat kan ik ook best als ik er mijn dag maar naar indeel, maar bijvoorbeeld kerkbladen ophalen, dat kan een ander lid uit ons gezin ook doen. Delegeren dus zogezegd!

En.... misschien wel heel belangrijk: tijd afbakenen. Tijd voor het gezin, tijd voor rust en tijd voor mezelf! 

Ik ben er nu een paar dagen mee bezig en het lijkt wel te helpen!
Nu nog hopen dat ik het zo volhoud!

Verder ben ik nog bezig (ook weer gevonden in mijn 'vergeetmandje') met een omslag voor een boek. De lap was al bijna afgehaakt,
dus lijkt het meer dan het is. Die wil ik dan deze week wel als het kan afmaken. Dat stelt eigenlijk niet veel voor hoor. Het gele bloemetje lag al een tijd naast mijn stoel mooi te zijn, maar de rode heb ik wel nu gehaakt. Nog verder afwerken en dan is het klaar!

Maar de CAL heb ik dus echt niets aan gedaan... Het was ook niet veel geloof ik. Ik had er geen puf aan. Zie het volgende week wel. Wordt volgende week gewoon de CAL week!

Groetjes,
Marian


maandag 24 februari 2014

"Mijn" randje per....... ????

Een poosje geleden blogde ik dat ik na 15 jaar het borduurwerk weer op wilde pakken. Dat 'randje per week' vond ik zo leuk en een mooie aanleiding om het borduurwerk weer eens te gaan doen.
Nu hielden mijn ogen me een tijdlang tegen om het toch te gaan doen. Maar ja, soms is je verstand niet zo goed in redeneren dat je daarnaar luistert.... Dus, ik bestelde alle benodigdheden en zette mijn eerste wankele stapjes op het borduurpad..... 

Het was heel leuk, maar toch te fijn voor mijn ogen. Van alles geprobeerd... een felle lamp, een leesbril over mijn gewone bril, alleen bij daglicht en heldere zon.... het viel allemaal niet mee. De lol ging er snel af zo. Dus.... borduurwerk ik het onderste hoekje van mijn rommelmand gestopt met de hoop dat ik er maar niet te veel meer aan zou denken. Helaas... gedachten kun je niet sturen en dus bleef het maar door m'n gedachten spoken... En overal op blogland kwam ik mooie randjes tegen!! De een nog mooier dan de ander!!

Grrrr dacht ik, waarom ik nou niet?

Al eens rondgekeken of er misschien ook ander borduurband was, wat niet zo fijn geweven was... Contact gehad met Marijke (van steekjes en kruisjes), zij heeft trouwens een blog -als je van borduren houdt- om echt eens heerlijk je te verlekkeren op allerlei... Maar zo zijn er nog wel meer blogs met mooie borduurwerken hoor! Marijke stelde voor om het op Aida stramien te proberen, echter, dat had ze -nog- niet in haar webwinkel... Ze is er mee bezig en als het binnen is zal ik denk ik het randje per week op dat band gaan borduren.

Maar ja, wachten is moeilijk hè? Zo ook voor mij!

Nu heb ik een hele lieve buurvrouw die zelf ook veel -heeft- geborduurd.... Zij leende mij haar 'opzetje' zoals ze dat altijd zo mooi zegt. 

En kijk eens?

Met heeeel veeeel inspanning heb ik een paar kruisjes erbij geborduurd!! Vind het erg mooi (alleen moet ik de steekjes in het vervolg allemaal wel dezelfde kant op doen!!), en doe het dan ook niet weg, maar ga denk ik toch voor het Aida stramien straks. 

Want voor dit moet ik me echt te veel inspannen. Maar... wie weet, na 15 jaar....?


zaterdag 22 februari 2014

Aandacht gevraagd



Bij "De tante van Tjorven" las ik het blogbericht over warme dekens voor Stichting Charis, waarin er een oproep wordt gedaan voor warme dekens.

Ik citeer:

Het plan is om voor de winter 2014/2015 een flink aantal warme dekens op te sturen naar de Stichting Charis, die hulp biedt aan de zigeuners in Floresti in Roemenië. Wonend in huisjes, die vaak niet veel meer zijn dan een bouwval, waar wind en kou vrij toegang hebben, is het (hart-)verwarmend om weg te kunnen kruipen onder een deken die speciaal voor jou gemaakt is. Baby-, kinder-, en/of éénpersoonsdekens zijn welkom. De dekens mogen gebreid of gehaakt worden. Voor de liefhebbers van quilten; ook dat behoort tot de mogelijkheden.
Leuke ideeën voor zelfgemaakte dekens vindt u bijv. op www.hobbydoos.nl . Op deze site kunt u gratis een patroon downloaden. Breng gerust al uw handwerkende familieleden en kennissen op de hoogte van deze actie. Wellicht een leuk idee om met een groep aan de slag te gaan? 

De actie loopt tot en met 18 oktober 2014. Inleveren/opsturen naar Ineke van de Lagemaat, Papaverlaan 46, 2751 CD – Moerkapelle


Tot zo ver de tante...
Ik vond dit zo'n mooi project dat ik het ook onder jullie aandacht wil brengen.....
Wie weet hebben jullie nog wel iets liggen, of wil je iets maken voor dit project. Tenslotte is het nog lang geen 18 oktober!!

Laat je hart spreken!!

Daarom heb ik ook een linkje op mijn blog geplaatst (linker kolom).

Groetjes,
Marian.

donderdag 20 februari 2014

Restjes.....

Soms heb je van die momenten dat je denkt: weg met al die restjes... half aangebroken bollen, of soms bolletjes waar je er maar 1 van hebt omdat je die kleur op dat moment niet kon weerstaan, of gewoon een miskoop, of omdat je dat wat je er toen van dacht te maken gewoon niets geworden is..... 

En weggooien doen we gewoon niet, maar in vrede, wat moet ik er mee?

Nou ik snuffelde eens rond en wilde altijd al eens een stre-pendeken maken.... en jawel... ik kwam het tegen op het blog van "haken en meer".... Dat was zo'n beetje wat ik ook in mijn gedachten had.
Dus, lang geleden, begon ik vol goede moed aan deze deken.... hij kwam in het 'vergeetmandje' terecht, maar nu heb ik 'm weer een beetje uitgeklopt (pfft, wat wordt dat stoffig als je er niets mee doet) en nu probeer ik er mee verder te gaan.
Niets moet, alles mag, maar dit is zo'n kleed wat 'ooit wel eens af komt'....  Ik moet nu vooral niet aan nieuwe projecten beginnen, want dan ken ik mezelf en ga ik -weer- te lang door en over m'n grens!!

Als ik in staat ben om te haken dan pak ik het, lukt het niet, nou, dan blijft het toch gewoon liggen?
Niemand heeft er last van zullen we maar zeggen. En ik probeer er zelf ook geen last van te hebben!!


Vandaag geef ik mezelf het cijfer 6,5, ruim voldoende om me redelijk happy te voelen!!
Maar aan deze deken komen vandaag geen strepen bij!!! En daar heb ik -vandaag-  ook vrede mee!

Weet je, het zijn de kleine dingen waar je blij van wordt. En bloggen kost gewoon niet die energie die ik niet heb, dus probeer ik een beetje 'in de lucht' te blijven.... En niemand heeft er last van als ik een uur over het schrijven van een blogbericht doe!! Ik lees er wel heel veel.... heerlijk!! En alle ideetjes laat ik gewoon over me heenkomen (probeer ik dan)

Liefs,
Marian

woensdag 19 februari 2014

Crochet along (5)

Ondanks dat ik veel moet laten wil ik de crochet along wel elke week 'bijhouden'... Het lukt me net net.... en geeft met wel de voldoening die ik nodig heb. Soms een klein ander dingetje er tussendoor, maar ik merk wel dat ik dat niet te veel moet doen..... Zo jammer.... Ze zeggen wel eens: het komt te paard en gaat te voet weer weg.... Nou, dan hoop ik dat 'het' maar een beetje tempo gaat maken....

De crochet along tot nu toe.....




Ik vond de ster vorige week zo leuk om te haken... maar blijkbaar had ik toch iets niet helemaal goed gedaan. Ik kwam in de eerste toer van deze week een heleboel steken te kort!! Pffft... dat was balen!!
Nou, toen heb ik de laatste toer uitgehaald en daar maar een aantal halve stokjes bij geproduceerd, 3 in plaats van 2 en toen kwam ik wel uit.... Ik zal 'm nog eens in een ander project proberen en dan uitvogelen wat ik verkeerd heb gedaan... Ik vond het er zo wel mee doorkunnen, dus dit is de ster à la Marian.....
Was tie bij jullie wel helemaal goed? Op de een of andere manier heb ik denk ik een steek te weinig opgenomen of zo... Hoewel ik wel 6 lussen op m'n haak had....
dit was m'n 'oude' ster....
en zo werd ie na het ontdekken van m'n fout.....

Verder vond ik de toeren voor deze week weer superleuk om te haken.... Die granny stripe blijft ook altijd leuk vind ik....
En zo ziet mijn deken er dus nu uit!! Tja, die kleuren fotograferen.... het wil maar niet goed lukken.... Ik vind ze op de foto een beetje flets.... In het echt zijn ze wel sprekender en kun je ook beter zien dat er groen èn geel in zit.....

Het wordt al een heuse 'deken', vinden jullie niet?  Op naar het volgende huiswerk!!

dinsdag 18 februari 2014

Uiltje gehaakt

Mijn productiviteit staat nog steeds op een erg laag pitje... Helaas, ik probeer me er bij neer te leggen.... Het huiswerk van de CAL probeer ik wel bij te houden, anders ben ik bang dat ik straks te ver achter raak en het overzicht een beetje kwijt raak.... Het gaat allemaal op z'n elvendertigst, maar heb toch nog het gevoel iets te doen.... Ben er nog niet helemaal mee klaar, maar hoop dit voor vrijdag wel te zijn... Dan zal ik ook nog weer wat foto's maken.

Wel heb ik deze week het uiltje afgemaakt.
Laatst had ik garen van Stylecraft besteld, wat momenteel erg in trek is voor de CAL, ik kende het niet, maar heb het nu gebruikt voor het uiltje. Ik moet zeggen dat het beter haakt dan Wibra en Zeeman....

Het patroontje hiervan komt van "Chris in de haak", klik hier en was mijn eerste 'knuffel'die ik haakte. Carolien (dochter) wilde zo graag ook eens een uiltje..., nu voila, hier is ie
De foto's zijn niet zo denderend, maar dat zijn jullie van mij wel gewend.....
Nu moet er alleen nog gezelschap bij komen.... maar daar hebben dochterlief en ik gelukkig geen haast mee....

Fijne dag nog!

Groetjes,
Marian

zaterdag 15 februari 2014

Kussen gehaakt

Het is me toch nog gelukt!!
Net de laatste draadjes weggewerkt!
Eigenlijk moet er nog een laatste rand omheen, maar het is niet zeker dat ik genoeg garen heb, dus laat ik het voorlopig zo....
voorkant...

achterkant... (de 'pannenlappen')

Ben toch blij dat het nog gelukt is voor morgen.... Hoewel we de verjaardag heeeeel rustig gaan houden. Helaas is het op 't moment niet anders.....
Ben er nog best tevreden over.
Fleurt onze onooglijke bank best wel op.....

Later ga ik weer wat langer en uitgebreider bloggen, als alles weer een beetje beter gaat. Moet het nu echt rustig aan doen, dat voel ik ook wel....

En nogmaals dank voor de vele lieve reacties!! Doet me zó goed hè!

Fijne zondag allemaal!!
Liefs,
Marian.

vrijdag 14 februari 2014

Hartjesdag..

Allereerst lieve mensen, heeeel erg bedankt voor jullie lieve reacties op mijn vorig blogberichtje!!
Het doet me goed als mensen met je meeleven en een lief bericht achterlaten! Soms moest ik er gewoon even van huilen.... Tja, als je lichamelijk niet zo fit bent zitten de waterlanders -tenminste bij mij-  ook nogal hoog...
Nogmaals heel erg bedankt jullie allemaal!! Zo lief!!
Ik zou jullie allemaal wel een hartje willen geven....

Hartjesdag....
"Mam, waarom is het vandaag hartjesdag?".... Tja, goeie vraag op je nuchtere maag!! Gewoon, omdat de mensen dan tegen elkaar zeggen -soms met een klein kadootje- dat ze elkaar lief vinden.
Mmm... de uitleg vond dochterlief maar matig. "Dat kun je toch gewoon altijd zeggen? En waarom dan een hartje of een bloem?"..... Ik ben hierop het antwoord schuldig gebleven, gewoon omdat ze gelijk heeft!!
Ik heb dan ook niets met Valentijn, maar vond het op deze dag wel grappig om eens door het huis heen te wandelen en de hartjes die ik tegen kwam te fotograferen.... Het blijkt dat ik toch wel vaak 'zeg' dat ik de mensen lief vind....

Het begint al als je bij ons achter het huis komt.....

Op dit bord worden bezoekers welkom geheten....

Wanneer je de keuken instapt zie je deze op de kamerdeur hangen
Kijk je links (de deur naar de hall) zie je dit

 Deze vind ik zelf heel erg mooi, dus nog maar eens op de foto


Ga je naar het toilet, dan kunnen de staande gasten tegen dit aankijken



Kom je boven zie je dit op de kamer van onze dochter

En zit je bij mij in de kamer dan kun je deze zien
Hangt vlak bij 'mijn' hoekje....

Nou, zeg nou zelf, dat zijn toch genoeg uitingen van liefde, of niet dan?

Op de een of andere manier heb ik toch wel wat met hartjes......

Fijne dag nog!

Liefs,
Marian

donderdag 13 februari 2014

Crochet along 2014 (4)

Laat ik eerst eens beginnen met mijn nieuwe volgers welkom te heten op mijn blog! Leuk dat jullie mij gevonden hebben en het de moeite waard vinden om me te volgen, en nog leuker vind ik het als je een berichtje achterlaat... Dat doet me altijd goed!

Ondanks dat het met mijn lichaam nog niet helemaal gaat zoals ik graag zou willen -alles MOET gewoon niet 1 tandje maar momenteel wel 3 tandjes langzamer- heb ik het huiswerk voor deze week klaar!!

Ik heb mezelf er een schouderklopje voor gegeven dat het me toch gelukt is deze week. Het heeft me moeite genoeg gekost, niet zozeer omdat de steek moeilijk was, dat viel allemaal reuze mee. Ik hoefde maar 1 keer een stukje over te doen omdat ik vond dat het ging trekken.
Dus gelijk maar uitgehaald en met naald 4,5 verder gegaan. Ik vond het een leuke steek om te haken en ben dan ook best tevreden over het resultaat.

Ik probeer gewoon van mezelf niets te moeten en gewoon maar te zien wat wel lukt. Dat valt niet mee voor zo'n persoontje als ik ben, maar het moet gewoon. Ik wil niet weer terug vallen naar een aantal jaren terug, toen kon ik gewoon echt niets meer en heb ik een half jaar op bed gelegen, gewoon omdat ik niet meer kon lopen. Bij het naar het toilet gaan moest er nog iemand mee, gewoon omdat ik zelfs mijn onderbroek niet naar beneden kon krijgen. 
Gelukkig ben ik wat dat betreft enorm opgeknapt en kan ik best weer heel veel, maar met mate. En die 'mate' die vergeet je gewoon op momenten dat het heel erg goed gaat. Maar later krijg je de rekening gepresenteerd. Dat is dan weer even slikken, en hopen dat het weer de goede kant op mag gaan.

Frustrerend is het wel hoor!! Je moet je tempo aanpassen aan het bejaardentempo, en dat is niet iets voor mij. Ik vlieg liever door de dagen heen. 
Maar toch ben ik -tenminste dat probeer ik meestal te zijn- wel dankbaar dat ik tot heden nog zo kan functioneren binnen mijn gezin. Een moeder is toch een soort spil van het gezin. 
Als moeder wegvalt of uitvalt is het hele gezin ontheemd..... Maar gelukkig ben ik er nog en kan ik in ieder geval de verhalen, probleempjes en leuke dingetjes nog allemaal aanhoren en meeleven.

Het is niet zo dat ik wil klagen, maar ik dacht dat het misschien goed was om een klein tipje van de sluier op te lichten.

Lieve groet,
Marian

woensdag 12 februari 2014

Zonnestraaltje....

Soms komt er uit een onverwachte hoek een klein zonnestraaltje..... Dit overkwam mij vandaag!

Ik zit een klein beetje in een dip, gewoon, mijn lichaam werkt momenteel niet echt mee.... Zo jammer, maar van tijd tot tijd heb ik daar last van.... En nu is het weer even opgestoken.... Ik hoop dat de medicijnen die weer opgevoerd zijn, hun werk snel zullen doen zodat ik weer een beetje de oude word....

En toen kwam er zomaar ineens met de post een lief klein kadootje....
Kijken jullie mee?

Diana, van Daan's hobbyblog, heeeel erg bedankt!!
Het kwam op het juiste moment!! (kon jij ook niet weten, maar daarom juist dubbel leuk!!)

Allemaal veel liefs,
en ik hoop snel weer te bloggen!!

Marian

maandag 10 februari 2014

Week 6...

Om te beginnen kan ik zeggen dat ik over de afgelopen week op creatief gebied best een voldaan gevoel heb!
Wat had ik op de planning staan?

  • voorkant kussen afmaken
  • crochet along huiswerk
  • vierkantjes van Corrie
  • hexagons
  • borduren
  • lapjesdeken

Om het rijtje van boven naar beneden maar even af te werken:

Het kussen is me boven verwachting snel gegaan! Ik had ingepland alleen de voorkant af te maken en deze week me op de achterkant te storten. Maar zie eens aan, zelfs de achterkant is, op een kwart na, gehaakt!! (het waren dus lekker GEEN pannenlappen)
Maar dan komt het ergste nog: in elkaar zetten!! Ik wilde nl. de achterkant klaar hebben en dan zo de voor- en achterkant met de laatste toer van de voorkant (snappen jullie het nog?) aan elkaar haken. Of het gaat zo als ik wil blijft nog even een open vraag, maar die hoop ik deze week ook te kunnen beantwoorden.

Het kussen staat nl echt bovenaan mijn lijstje, omdat ik het deze week gewoon af wil hebben. 
Zondag is manlief jarig en dan vind ik het gewoon gaaf als er een nieuw kussen kan liggen te pronken op de bank. 
Die bank zelf is gewoon niet meer om aan te zien, maar hij moet gewoon nog een poosje mee, dus zal ik 'm zelf maar 'opleuken'...
Hij zit nog zo heerlijk... maar hij wordt gewoon kaal! En.... ik kan 'm niet goed wegdoen. Hij komt nog van mijn oma... Het was haar trots! En oma en ik dat waren gewoon hele goede dikke en beste vriendinnen. Oma is 100 jaar geworden, maar mocht haar verstand tot het laatste toe houden!! Daar waren we allemaal zo dankbaar voor! Ze is ook niet ziek geweest, nee, gewoon onder het eten is ze gestorven. Niemand erbij... Het is al weer 3 jaar geleden, maar ik mis haar nog!!

Het huiswerk van de crochet along was natuurlijk pinut! Zo gepiept. Het noemen niet waard.
Dat zal deze week wel iets anders worden...

De vierkantjes van Corrie zijn ook niet echt gegroeid. Het aantal staat nu op 13 stuks. Nog 7 te gaan dus. Misschien deze week nog een paar....


Hexagons... Ja, ik had me voorgenomen er 10 te maken deze week. Dat is me bijna gelukt. Nummer 10 moet nog 1,5 toer... Dus kan je niets van zeggen, toch?

Het borduurwerk is helaas niet uit z'n slaapstand ontwaakt! Daar moet ik toch echt wat aan doen, anders wordt het echt niets!

En de lapjesdeken... tja... de breinaalden vroegen om rust. Nou, die geef ik hun nog een poosje. Ik ben nl al wel weer aan het brainstormen over een paar volgende lapjes.....

Ik merk dat ik eigenlijk niet zo veel op mijn planning moet zetten. Dan heb ik gewoon te veel keuze denk ik. En... ook niet onbelangrijk: ik vind zelf dat ik dan geen ruimte heb voor onverwachte dingetjes zoals dit potje.

Ja, het kwarkbakje was al een poosje van tafel geveegd. Daar was een glazen pot voor in de plaats gekomen. Dat was al iets beter, maar het potje had het zo koud..... Deze week heb ik haar maar een jasje aangetrokken. Zo gepiept trouwens.... Dochterlief draait de zachte kleurtjes altijd naar voren en zoonlief vind de ster gewoon gaver!! Kun je tenminste zien dat je ook nog iets anders kunt dan alleen maar blokjes maken!!

Dus... deze week heb ik niet veel op mijn planning gezet:
  • kussen
  • crochet along huiswerk
  • hexagon / vierkantjes
  • borduren
Ben benieuwd hoe ik het er deze week af ga brengen.

En jullie? Ook een strak schema? Of werken jullie gewoon 'uit de losse pols'? Dat heb ik ook lang gedaan, maar ik merkte dat ik telkens aan wat anders begon en er veel niet af kwam. Als ik het dan later tegen kwam dacht ik: mmmmm is het nu wel zo leuk? Ach, laat ook maar, en.... roetsssss uitgetrokken. Met het gevolg dat er bijna niet af kwam!! Overal aan beginnen en uiteindelijk alles weer uithalen. Tja, dat kan de bedoeling toch niet zijn!!

Ga nu gauw naar m'n strijk!! (ook al zo'n hobby van me, maar ik zal proberen jullie deze week niet te vermoeien met mijn gebazel over huishoudelijke bezigheden. Uiteindelijk is dat ook gewoon SUPER SAAI!!!!!)

So long!

Marian

zaterdag 8 februari 2014

Worden dit echt pannenlappen?

Schoonmoeder was hier weer en ik natuurlijk aan de haak! Ze is (86) altijd nogal benieuwd naar mijn creaties.... vaak vindt ze het 'wel aardig', maar 'wat wil je er toch mee?'... en heel soms vindt ze het ook nog wel eens gewoon mooi!!

Zoals mijn kussen... ja, dat vindt ze nu weer echt mooi!  Dat zegt ze dan niet echt tegen mij, maar via via kom ik het dan toch weer te weten (tja... klein wereldje soms hè)  Ze vertelt aan buren en vriendin dat 'Marian me daar toch een mooi en ingewikkeld kussen maakt! Echt mooi heur... Ze mag 't echt geerne doôn... Liewer as de huusholding, want daar heffe nooit zo vulle oorn naar'.... (Vertaling: Echt mooi hoor, ze mag dat gewoon graag doen, liever dan de huishouding, want daar heeft ze nooit zo veel oren naar) En bedankt hè! Die kan ik weer in m'n zak steken... Laat ik nu meestal geen zakken hebben, en ook nog eens een hele gladde rug hebben.... Effe schudden en je bent het weer kwijt! Zo, even achterom kijken en een ander kan er zo weer overheen stappen. Nu lijkt het net of schoonmoeder en ik niet goed samen door één deur kunnen. Nou, letterlijk zal dat ook niet meevallen, maar figuurlijk valt het nog wel mee hoor.... Ik probeer gewoon niet overal op te reageren.... En weet je, ik als flapuit (extrovert persoon) vind dat best wel eens heeeeel erg moeilijk hoor!!! Over het algemeen probeer ik er toch wel iets gezelligs van te maken als ze komt. Pluspunt is natuurlijk wel dat ze altijd haar breiwerk (sok!!) bij zich heeft en dat rechtvaardigt mij weer om ook te gaan zitten handwerken!! Tada.... "elk nadeel hep se voordeel"....

Oké, we gaan over tot een ander onderwerp:

Maar goed, de voorkant van het kussen is zo goed als af. De laatste rand moet er nog aangehaakt worden. Dus zat ik iets anders te haken....
"Wat doe je nu dan? Pannenlappen haken? Maar die gebruik JIJ toch nooit?" Je moet weten dat ik de aardappels en dergelijke altijd in een vergiet knikker en ze dan later weer in de pan mik.... Veel makkelijker en sneller, plus je verbrandt je handen ook eens niet aan die warme stoom!!
Wat het wèl wordt laat ik nog even geheim..... Maar een goed verstaander/kijker kan er al wel een link naar leggen....

Ik heb nog geprobeerd om de 'bolletjes' mooi op de foto te krijgen, maar fotograferen is niet echt iets wat ik goed kan... Tja, zo heeft iedereen weer zijn eigen kwaliteiten....

Groetjes,
Marian

donderdag 6 februari 2014

Moedertrots en nog wat.....

Als ons meisje ondeugend is wordt ze -voor straf- naar haar kamer gestuurd.... Meestal pakt ze dan een boek of gaat lekker aan haar bureautje zitten rommelen.
Wat vond ik vanmorgen?






Vinden jullie het niet lief??????


Ik moet jullie ook nog wat anders bekennen.... Mijn technische knobbel is gewoon niet ontwikkeld. Dat is soms best wel lastig.... Vandaag met stofzuigen nog..... als dat ding -een afdankertje van mijn schoonmoeder, en ik snap inmiddels ook heel goed waarom: het ding maakt een gigantisch kabaal en is loodzwaar- niet goed meer zuigt, nou oke, een andere zak eraan dat gaat nog net lukken. Doe ik ook wel lang over, moet altijd eerst kijken hoe de oude zak er in zat en dan maar weer proberen om de nieuwe zak op dezelfde manier er weer aan te krijgen. Maar afijn, dat lukt meestal nog wel. Maar nu was het een heel ander probleem. Ik had de zak nl al vorige week verwisseld en er komt in een week tijd niet zo veel vuil in dat ik 'm dan al weer moet vervangen. Nee bij deze stofzuigers is het ongeveer een half jaar met een zak!! (daar is de prijs dan ook naar hoor) Maar toch... hij zoog niet goed. Tja, wat nu? Ik had wel eens gezien dat mijn man de slang er af deed en dan kon ie zien of er wat in de slang was blijven hangen.
Nou, dat moest ik toch ook kunnen? Pfffft.... ik zit hier nog met rode wangen hoor!! Dat valt nog niet mee!! Maar ja, de slag was er af en wat vond ik?????????? Je moet weten dat de dames in dit huisgezin met lange haren behept zijn, dus meestal dwalen er nog wel van die slierten rond.... Nou, echt waar, zoveel opgekruld haar om dat stangetje, daar kun je wel een pop van 'beharen'!! En meen je dat ik die er makkelijk af kreeg? Ik heb er zelfs met mes en schaar aan zitten ploeteren.... Maar 't is gelukt!! En toen die slang er weer aan... Mens, daar moet je gewoon techniek voor hebben gestudeerd!! Maar gelukkig, alles is weer op de goede plaats gekomen en het huis weer vrij van ronddwarrelende stofjes.
Maar nu staat ie weer lekker op z'n uitrustplaats en kijk ik 'm niet meer aan voorlopig!!

Mag ik dan nu eindelijk (ik heb vandaag echt nog NIETS creatiefs gedaan) wat voor mezelf doen????

Groetjes,
Marian 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Meest bekeken in dit blog.....(Top 5)