"Mijn" hovenier......

Het was gister best een mooie dag, met een heerlijke avond qua weer dan hè. Het zonnetje was er zo mooi.... En we konden zo mooi naar de ondergaande zon kijken. Ja, we zagen 'm dan wel niet onder gaan, maar dat rood tegen die wolken..... Mijn man wilde gister direct na het eten de tuin nog wel even 'doorkrabben' zoals hij dat altijd zo typerend kan zeggen. "Dan ligt het er weer even mooi bij".

Het bloeit toch allemaal zo mooi...

De rododendron laat zijn knoppen al weer bijna openbarsten...

Het was maar goed dat ik zelf even 'inspectie' hield tijdens zijn arbeid....

Want DIT betitelde hij als onkruid.....

Terwijl dat straks zulke mooie lelies worden....


En 'DIT GEDOE' kon er toch zeker ook wel uit?

Ach.... mijn mooie vergeet-mij-nietjes.... Met zorg gezaaid..... Is altijd zo spannend als je zaadjes in de grond stopt wat er dan uiteindelijk van op komt... en of het gezaaide aan je verwachtingen voldoet... Eerst die kleine groene sprietjes... dan een heus plantje en dan...... als je er even niet op let, hupsa, in eens een bloemenzee!!! 
En dat wordt aangeduid met 'dat gedoe'!!! Ach, ja....


Terwijl hij DIT dus wel liet staan.....

Gewoon zo'n akelig stukje gras dat in de tuin wil groeien...en waarschijnlijk (gezien de omvang van het geheel) al een keer eerder is laten staan.... Zoiets snap ik gewoon niet, want ons grasveld lijkt gewoon nergens naar... Daar groeien de paardenbloemen, klavers, en ander 'ongerief' vrolijk verder, terwijl het grasveld nergens te bekennen is..... We hebben er al eens nieuw graszaad op gestrooid, en bemest, maar helaas.... daar moet misschien wel eens een echte hovenier bij komen... Want ik geloof niet dat mijn man en ik samen zulke groene vingers hebben dat dàt nog goed gaat komen....

Ach, uiteindelijk ligt de tuin er weer netjes bij!!
Samen komen we er wel!!