Heel wat uurtjes heb ik de afgelopen dagen naast het bed van mijn moeder gezeten....
Er is weer veel gebeurd sinds ik het laatste blogbericht schreef...
Eigenlijk dacht ik dat we de tegenslagen nu wel gehad hadden...
Maar nee.
Dinsdagmorgen hebben ze een punctie in de longen gedaan om kweek te maken om te onderzoeken welk kankersoort het is... Daarbij heeft mama een gedeeltelijke klaplong gekregen....
's Avonds wilde ze naar het toilet en struikelt ze. Waarover? Geen idee. Ze weet het zelf ook niet.
Daarbij heeft ze haar goede heup gebroken....
Woensdag zou ze daaraan geopereerd worden.
Dit is niet doorgegaan omdat ze een bacterie op de linkerheup (die deze zomer vervangen is door een prothese en die dus niet goed is en waarvoor ze eigenlijk volgende week geopereerd zou worden) heeft.
De bacterie moet eerst bestreden worden voor er een eventuele operatie kan plaatsvinden.
Zorgen alom!
Veel uren probeer ik aan haar bed door te brengen. Gewoon er zijn als ze haar ogen open doet.
Ze waardeert dit wel heel erg.
Ze heeft zo veel pijn dat er een morfinepompje bij haar is aangebracht zodat ze zelf kan doseren als de pijn te hevig is.
Meestal heeft ze daar de kracht niet voor en doet degene het die naast haar bed zit.
In een aantal van die uurtjes heb ik met 2 bolletjes Catania grande een saaie pot gedeeltelijk opgeleukt.
De draadjes hangen er nog aan...
Maar ik kan zo slecht stilzitten.
De meeste uren die ik bij haar ben zit ik wel met gevouwen handen. Maar als ik geen woorden meer weet pak ik een handwerk en bid in gedachten voortduren om haar behoud.
Zouden jullie met me mee willen bidden?
Ik ben nl heel erg bang dat ik mijn liefste moeder niet lang meer zal hebben...
Zo veel zorgen
Zo veel tegenslagen...
Het is voor 1 mens haast niet te dragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten