.. 
Ik weet niet wat ik boven dit bericht als titel moet zetten....
De gedachten tollen door mijn hoofd.... Ik wilde dat ik ze soms stop kon zetten...
Hebben jullie dat ook?
Zo veel zorgen... Zo veel noden....
Zo veel van alles....
Dat het niet zo lekker ging met mama hadden jullie in voorgaande berichtjes al kunnen lezen...
Ik heb dan ook een paar heftige dagen achter de rug...
En nog...
Afgelopen week ging het thuis niet meer met mama...
Dus naar het ziekenhuis.
Dan denk en hoop je dat ze op een goed adres is, menselijker wijs gesproken dan.
Daarover ook geen klachten hoor!
De verzorging is prima. Ze zijn echt heel lief voor mama.
Maar de boodschap die wij vrijdag kregen was een klap in ons gezicht:
Ze hebben vlekken op de longen gevonden. Nader onderzoek wees uit dat dit uitzaaiingen van een kanker ergens in het lichaam zijn.............
Verslagen.
Dat is het woord wat ik er voor heb!
Verder onderzoek zal deze week plaatsvinden...
Zo bang...
Mama is zo zwak...
Als er nog iets aan gedaan kan worden, zou mama dit dan lichamelijk aankunnen....
En dan is het morgen dankdag!
Ik heb niets te danken!!
Ik ben opstandig, boos, verdrietig en nog veel meer...
Waar zou ik nu voor moeten danken???
Het is verkeerd, dat weet ik ook heus wel, maar ook ik ben maar een nietig mensenkind dat de hand van Vader zo hard nodig heeft, maar het gevoel heb dat ik nu 'los' moet lopen...
Ik heb getwijfeld of ik dit op het blog zou plaatsen, maar omdat ik telkens zulke lieve en meelevende reacties krijg heb ik het er toch maar op gewaagd....
Ik hoop dat jullie mij niet zeurderig vinden....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten