H - E - R - F - S - T - ....
Het stemt me vaak weemoedig
En bepaalt bij de vergankelijkheid
Ruwe winden waaien
Felle stormen woeden
Soms schijnt er toch nog een straaltje zon
Tekenend voor dit dit jaargetijde
Zo zou ik dit seizoen willen beschrijven...
De herfst is dan ook niet echt mijn seizoen... Hoewel ik wel kan genieten van de mooie kleurschakeringen die er in de natuur zich voordoen...
Ook vind ik een flinke wind op z'n tijd wel eens fijn.... Als je dan een wandeling maakt langs de zee en de golven zo heerlijk bruisen en de wind door je haren wappert, ja, dan heb ik wel eens het gevoel dat mijn zorgen met de wind een eindje meewaaien...
Helaas ben ik altijd zo dom om achter die zorgen aan te lopen en ze dan weer op te rapen....
Maar als de zon dan op zo'n vallend blad schijnt en dat blad nog vochtig is en dus schittert in de zon, dan word ik stil... Dan sta ik in verwondering dat één zo'n straaltje zon zoveel effect kan hebben op dat ene blad....
In de herfst word ik altijd zo bepaald bij de vergankelijkheid... Alles is zo tijdelijk...
In het voorjaar zie je alles uitbotten en bloeien.... je geniet ervan en verwondert je er over dat er na de winter uit zo'n kale tak nog zulke mooie bloemen of bladeren kunnen komen...
Mij zet het altijd stil bij de Almacht van God. Zo stil en dor het in de winter is zo levendig wordt het in het voorjaar....
En de herfst is die moeilijke overgang van levend naar dor...
Het zijn zo maar even wat mijmeringen die ik met jullie wil delen....
Door de ziekte van mijn moeder word je wel meer bepaald ook bij de vergankelijkheid van het leven! Het gaat nog niet erg vooruit met haar, maar zoals het er nu uitziet zal ze toch half november geopereerd worden. Dit wordt een hele zware operatie, maar het kan niet anders....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten