Bijpraten....

Al verschillende keren heb ik met mijn handen boven het toetsenbord gezeten om te proberen te bloggen. Als het dan uiteindelijk op schrijven aankwam was de zin of inspiratie weg....
Het lezen van de andere blogjes lukt wel, zo tussen de bedrijven door soms. Af en toe kan ik ook nog wel een reactie plaatsen, maar vaak blijft het bij een vluchtig bezoekje.
Ik zie wel dat jullie allemaal leuke dingen maken, maar het gaat meer langs me heen.... Het raakt me niet meer zo als eerst....
Dat is te verklaren omdat de zorg voor en rondom mijn moeder toeneemt. Kon ze eerder nog van de stoel naar het toilet schuifelen achter de rollator, nu lukt dat bijna nooit meer. Een paar stapjes en dan gaat ze al op de rollator zitten en rijd ik haar naar toilet. Ook bij het opstaan van de stoel heeft ze gewoon een steuntje nodig... De huisarts wil ook liever geen kuur of prednison meer voorschrijven, omdat de kuur maar zo kort helpt en de prednison slecht is voor haar botten. Dus tobben we maar voort.... Ik ben zo benieuwd hoe het maandag gaat lopen!
Mijn huisarts adviseerde om te proberen haar achter te laten in het ziekenhuis zodat ze haar klinisch nog wat kunnen opvijzelen voor de operatie. Hij is gewoon -ook- bang dat ze met deze conditie de operatie niet zal kunnen doorstaan....
Voor degenen die even niet weten waar het over gaat: Mijn moeder heeft in juni een nieuwe heup gekregen, maar deze is door de kom in het bekken geschoten zodat de prothese in het bekken drukt en daar een breuk veroorzaakt. Dit geeft enorm veel pijn. Want op een bekken zit gewoon bijna altijd druk. En omdat moeders geen 'spek op de botten' heeft is het helemaal zielig... Ze krijgt nu echt last van 'doorzitten'.... Ik heb wel goede zalf gekregen, maar het helpt niet zo heel veel... Gelukkig zijn de plekken alleen maar rood, GELUKKIG niet door...

Veel tijd zit ik bij haar... dan probeer ik wat te handwerken. Ze wordt daar wat rustiger van, het idee dat er iemand binnen handbereik is....
Mijn Delfts bruin ligt even aan de kant... Ik vind borduren niet echt handig als je zo ineens het aan de kant moet

gooien... Ik ben met het laatste blokje bezig te borduren....







Janet van Blij dat ik brei heeft al diverse keren geblogd over een Baktus... Nog steeds begrijp ik niet waar dat woord vandaan komt....
En omdat ik gewoon iets wil hebben wat ik zo aan de kant kan smijten en niet te veel bij na hoef te denken heb ik deze baktus opgezet.

Het garen had ik al een jaar geleden aangeschaft. Waar ik het voor gekocht had kan ik me niet meer herinneren, maar nu heeft het een bestemming!  Ik brei hem op naald 3,5 en hij wordt uiteindelijk voor mijn lieve moeder....

Lieve mensen, nogmaals heel veel dank voor jullie medeleven! Dat doet me echt goed!