woensdag 26 november 2014

Thuis

Allereerst weer heel veel dank voor jullie steun via mijn blog!!
Dat doet echt goed weet je!

Mama is gister thuisgekomen in haar eigen huis om aan de laatste fase te beginnen.... Hoe moeilijk dit te accepteren en er naast te staan en zo weinig te kunnen!
De pijn van doorliggen wordt steeds erger....
Afgelopen nacht heeft ze een zware nacht gehad, ik denk ook mede door de reis... Veel pijn en erg benauwd.... gewoon happen naar lucht... Zo zielig!
Nog maar hopen dat dit iets af mag zakken en dat ze nog een beetje van het thuis zijn kan 'genieten'.... Wij hopen haar met al onze liefde te omringen. Gelukkig is er non-stop verzorging voor haar! Zelf zouden we dit niet kunnen. En trouwens, het klinkt misschien raar, maar we willen ook een beetje 'kind' blijven en niet alleen op verzorging toegespitst zijn... Daar zijn ervaringsdeskundigen voor! Daarvan maken we dan ook dankbaar gebruik!
We hebben een blokrooster gemaakt waarop haar dierbaren elkaar zullen aflossen en zo ook nog kunnen proberen om iets in hun eigen leefomgeving te kunnen acclimatiseren.... Het is zo belangrijk dat we het volhouden!
We bidden voortdurend om kracht daarvoor!

Vandaag ben ik thuis!
Dochterlief was een beetje gepikeerd dat ik vergeten was dat ze vanmiddag een feestje heeft.... Normaal fabriek ik wat in elkaar... Deze keer totaal niet aan gedacht...
Maar niet getreurd... er ligt altijd wel een restje wol waar ik nog iets mee kan!
Snel snel, want ik moet zo weg.
O, nee hè, wil ze er ook nog foto's van maken.... Schiet nou ohop...

Het is een simpel iets, maar het geeft leuk weg. Ze was er in ieder geval tevreden mee. Dus is moeders dat ook!
Hoe ik dit gedaan heb?
Gewoon magische ring.
toer 1: 10 stokjes, sluiten met halve vaste
toer 2: in elk stokje 2 stokjes, sluiten met halve vaste
toer 3: in elk stokje 2 stokjes, sluiten met halve vaste
toer 4: 1 stokje op elk stokje, sluiten met halve vaste
toer 5: 1 stokje op elk stokje, sluiten met halve vaste
Afhechten, draadjes wegwerken.
Haak een ketting van 50 losse, deze 'weef' je door het haakwerk.
Geld (of iets anders kleins) er in doen, touwtje aantrekken, stik er op, iets in fatsoen vormen en..... klaar is Kees!!

Hier nog even de foto's





 En weet je.... al met al was het binnen een half uurtje gepiept! Dus eigenlijk weer een 'snel snel-patroon'...



zaterdag 22 november 2014

Ziekenhuisuurtjes (3)

Vele uren breng ik naast het bed van mama door...
Vaak houd ik haar hand vast en lees ik voor haar uit de Bijbel... Zomaar openslaan en lezen wat je ziet... Niet speciaal zoeken, dat kan ik niet... Soms merk ik dat mama er echt wat aan heeft... Dan knikt ze, of zegt: zo is het!

Ze mocht deze week niet naar huis... Ze kreeg long-ontsteking... Hoge koorts... Antibiotica die aan lijkt te slaan..
Misschien komende week nog naar huis..
We weten het niet...
Misschien moet ze ook wel blijven...
Ik probeer het te accepteren...
We weten dat het niet heel lang meer kan/zal/mag duren...
We mogen komen en gaan wanneer we dat willen...

Vaak heb ik mijn haakwerk bij me....
Deze vierkantjes van de ScheepjesCal zijn er inmiddels bijgekomen



Het is al een aardige collectie geworden....
Maar dit is niet echt wat ik kies of wil... Het is zomaar tijdverdrijf zullen we maar zeggen. 

Het leek me wel wat om er ook nog wat van katoen te maken....
Bij de kleurkeuze heb ik me laten leiden door mijn moeder.... Ze houdt zo van deze kleur... Telkens als ik met het katoen aan het haken ben pakt ze het bolletje dat op haar bed ligt en laat die door haar handen gaan.... Zo'n mooie glans, zegt ze dan. Om later weer te zeggen dat het zo'n mooie kleur is... Het brengt me in tranen... maar ik ga door. Gewoon om maar wat te doen te hebben. Wat het ooit nog tot eindresultaat zal hebben weet ik niet. Nu moeten mijn handen bezig zijn, als ze niet gevouwen zijn voor gebed. Als ik haak, smeek ik ook... Of mama's lijden niet te zwaar hoeft te worden... Soms kom ik niet verder dan: "Heere, help"..... Maar heb ook vaak het idee dat het niet verder komt dat de ziekenhuiskamer waar we zijn....




Het is allemaal dezelfde kleur... zalm-oudroze of zoiets... Weet niet goed... beetje poederkleur... Maar mama vindt het zo mooi.... Geeft wel een dubbel gevoel af en toe....

maandag 17 november 2014

Grote zorgen.....

De zorgen rondom mijn moeder worden heel erg groot....
We hebben te horen gekregen dat het weefsel wat uit de longen gehaald is overeenkomt met uitzaaiingen van kraakbeenkanker....
4 jaar geleden is mijn vader, na een ziekbed van een half jaar, overleden aan kraakbeenkanker...
Als je even googeld op onder andere deze kankersite kan iedereen zien dat er (gezien de uitzaaiingen die mama al heeft) geen kans op genezing is.... Zie ook hier
Jullie begrijpen dan vast wel hoe wij ons voelen en hoe bang wij zijn onze liefste moeder te moeten verliezen.....
Woensdag zal er nog een PET-scan worden gemaakt. Hierop kan worden gelokaliseerd waar de haard/haarden zich bevinden....
Daarna gaat mama naar huis...
Haar eigen huis....
Daar wil ze het liefste zijn...
Wij zullen haar daar met alle liefde en zorg (met behulp van natuurlijk) omringen en proberen haar lijden te verlichten....
Ik kan niet anders dan letterlijk  en figuurlijk zuchten.....

donderdag 13 november 2014

Spin

Gister had ik een 'thuisdag' zoals ik dat tegenwoordig maar noem....
Thuisdag betekent: niet naar mama gaan.
Thuisdag betekent: denken, proberen te relativeren, proberen te ontladen, proberen te ontspannen, proberen die gedachten een poosje een andere wending te geven, proberen er toch in ieder geval een beetje te zijn voor het gezin, proberen de aandacht ook aan hen te geven, proberen te.... vul zelf maar in.
Ik denk dat iedereen dat voor zichzelf wel kan invullen...
En ik denk dat zulke dagen, vooral in moeilijke en zware perioden, ook erg belangrijk zijn. Hoewel je soms zelf niet echt het idee hebt dat dit belangrijk is! Je bent hier en je wilt daar zijn... Tenminste, zo voel ik het.... Als ik thuis ben wil ik naar mama. Als ik bij mama ben denk ik dat ik mijn gezin te kort doe.... Zo heen en weer geslingerd te worden tussen twee werelden....
Het is moeilijk te verwoorden, maar ik denk dat velen onder ons het wel begrijpen...

Op zo'n thuisdag als gister zat ik wat te mijmeren over het leven... Hoe kort het eigenlijk maar is en hoe vergankelijk wij zijn.... Er staat in mijn Bijbel: .... hoe vergankelijk ik zij... een handbreed is mijn tijd gesteld...
Als je daar over na gaat denken en dan ook eens werkelijk naar je handen kijkt en de vergelijking doortrekt, ja dan is het echt maar kort.... Of we nu 50, 60, of 70 jaar zijn...

Maar goed, ik kon dus niet de hele dag in een hoekje gaan zitten. Toen ik door mijn ramen naar buiten keek zag ik in eens dat er niet meer van buiten naar binnen gekeken kon worden, dus.... emmer voor de dag gehaald en trapje met zeembenodigdheden, en hup, naar buiten. Het was 's morgens hier  nog zulk heerlijk rustig herfstweer... Ik weet eigenlijk niet meer of de zon -zoals nu hier- scheen, maar ik vond dat de natuur rust uitstraalde. Deze rust is ook een beetje over mij gekomen.... Net of je soms een soort eenheid met de natuur wordt.... Het klinkt verheven, maar ik weet het niet anders te omschrijven.

Op mijn zeemtocht langs het huis kwam ik van allerlei tegen... Een vallend blad.... herfst... kortstondigheid van het leven... 
Maar ook diverse spinnenwebben.....
Helaas heb ik er geen foto van gemaakt, dus laat ik er een van internet zien die er best veel op lijkt



Zo mooi... hij zat in de hoek van het raam....
Nu ben ik absoluut niet 'spin-minded'... ik ben er niet bang voor, loop er niet voor weg, maar vriendjes ben ik er ook niet mee!

Toch gingen mijn gedachten verder over de spin.... Dat web, dat zo mooi en kunstig is gemaakt door zo'n klein en nietig beestje....
Ik heb eens even rondgesnuffeld op het net en vond het volgende.... Ik wil dat toch even met jullie delen:
Spinnen gegoogled op Wikipedia:
"Spinnen zijn er in diverse vormen, kleuren en maten. 
De meeste spinnen blijven klein en hebben een lichaamslengte -exclusief poten- van ongeveer een centimeter. De kleinste spinnensoorten worden niet langer dan één millimeter. De grootste soorten kunnen een spanwijdte van de poten hebben van meer dan 25 centimeter.
In België en Nederland leven bijna 700 verschillende soorten spinnen. Een aantal spinnen komt zeer algemeen voor en is bij het grote publiek bekend. Voorbeelden zijn de huisspin en de trilspin die in huizen leven en in tuinen komt de kruisspin algemeen voor. Sommige spinnen zijn echter zeldzaam en worden door wetgeving beschermd, een voorbeeld is de lentevuurspin."
Op deze site vind je 'weetjes' over het verjagen van spinnen in huis. De aanvangstekst vond ik wel grappigHeel wat mensen, vooral van het vrouwelijke geslacht, zijn bang voor spinnen

Vind je het leuk om eens te zien hoe een web gemaakt wordt? Kijk dan eens hier
Ook heb ik nog even gegoogeld op Spinnenweb (Wikipedia):

"Een spinnenweb is een door spinnen gemaakte constructie bestaande uit spinsel dat dient als vangnet voor vliegende of springende prooien. Een spinnenweb is zeer licht maar erg stevig, de draden zijn zo dun dat ze niet worden opgemerkt door vliegende insecten. Spinnen die een spinnenweb maken vangen vooral vliegen en muggen, vliegende kevers als lieveheersbeestjes en net- en grootvleugeligen. De vorm en positie van het web hangt samen met de prooikeuze van de spin"

Zo zie je maar weer dat het soms best leuk is om ramen te zemen. Zei zij die een afschuwelijke hekel aan huishoudelijke klussen heeft! En als je daarna nog eens even op internet aan het zoeken gaat over de dingen die je tegenkwam, dan is het nog leerzaam ook!!
Maar toch zou ik wel willen dat ze dit bordje konden lezen/zien.....

zaterdag 8 november 2014

Ziekenhuisuurtjes (2)

Gister heb ik weer de hele dag bij mama gezeten....
Donderdagavond kreeg ik een telefoontje van de chirurg dat hij haar vrijdag ging opereren aan haar laatst gebroken heup. Dat zou een soort noodoperatie worden om haar pijn te verlichten.
Operatie kon plaatsvinden vanaf 9 uur...
Dus was ik om 8 uur bij mama om haar nog even te zien, te voelen, te knuffelen en moed in te spreken.
Wat echter gebeurde......
Wachten.
Wachten.
Wachten.
Moeder bleek op de lijst te staan om 6 uur!!!!
Uiteindelijk is ze om 3 uur geholpen.
Tijdens deze operatie is de oude kop verwijderd en is er een prothese geplaatst. De arts vond dat het er rustig uitzag rondom deze kant van de heup zodat hij het verantwoord achtte om gelijk een prothese te plaatsen. Dit was in eerste instantie niet de bedoeling, maar gelukkig dat het zo is gegaan. Nu hoeft die kant waarschijnlijk niet meer geopereerd.
Hopen dat het mag helpen.
Het blijft natuurlijk spannend, ook al omdat we nog op diverse uitslagen wachten. Deze zullen in de loop van de komende week binnenkomen en besproken gaan worden....
Erg spannend dus!

Een tijdje terug zag ik over een Scheepjes-Cal waarbij er vierkantjes gehaakt werden. Telkens 6 stuks. Nu wilde ik toch wat te doen hebben en heb een bol Stylecraft in mijn tas gestopt, een aantal patroontjes uitgeprint en ben aan het haken gegaan....
Dit was de oogst gisteravond:
Het ziet er nog niet zo super uit. Een beetje rommelig zal ik maar zeggen.
Ik weet ook nog niet wat ik er überhaupt mee ga doen, maar het verzet de zinnen zullen we maar zeggen.... Het moet natuurlijk ook nog geblockt worden....
Ik heb gewoon de eerste drie patroontjes gehaakt volgens de beschrijving....




Ik vond het 2e blok erg leuk, maar vreselijk bobbelig.... Maar dat kan natuurlijk komen omdat ik het van acryl haak... (op naald 4,5)
Van katoen zal het resultaat absoluut beter zijn. Maar ik doe het eigenlijk alleen maar om bezig te zijn.....

Dank jullie wel voor alle lieve en meelevende reacties steeds.. Het doet me zo goed!!
En ik vraag jullie nogmaals: blijf voor ons bidden, of op een andere manier aan ons denken!
Ik ben dus zelf wel gelovig, maar moet bekennen dat mijn geloof op dit moment maar erg klein is. En dat is natuurlijk geen voorbeeld voor niet-gelovige mensen, maar ik denk wel dat daar bij een ieder begrip voor is.
Nogmaals heel veel dank!!
Als jullie hier waren knuffelde ik jullie stuk voor stuk!!


donderdag 6 november 2014

Ziekenhuisuurtjes...

Heel wat uurtjes heb ik de afgelopen dagen naast het bed van mijn moeder gezeten....
Er is weer veel gebeurd sinds ik het laatste blogbericht schreef...
Eigenlijk dacht ik dat we de tegenslagen nu wel gehad hadden...
Maar nee.
Dinsdagmorgen hebben ze een punctie in de longen gedaan om kweek te maken om te onderzoeken welk kankersoort het is... Daarbij heeft mama een gedeeltelijke klaplong gekregen....
's Avonds wilde ze naar het toilet en struikelt ze. Waarover? Geen idee. Ze weet het zelf ook niet.
Daarbij heeft ze haar goede heup gebroken....
Woensdag zou ze daaraan geopereerd worden.
Dit is niet doorgegaan omdat ze een bacterie op de linkerheup (die deze zomer vervangen is door een prothese en die dus niet goed is en waarvoor ze eigenlijk volgende week geopereerd zou worden) heeft.
De bacterie moet eerst bestreden worden voor er een eventuele operatie kan plaatsvinden.
Zorgen alom!
Veel uren probeer ik aan haar bed door te brengen. Gewoon er zijn als ze haar ogen open doet.
Ze waardeert dit wel heel erg.
Ze heeft zo veel pijn dat er een morfinepompje bij haar is aangebracht zodat ze zelf kan doseren als de pijn te hevig is.
Meestal heeft ze daar de kracht niet voor en doet degene het die naast haar bed zit.
In een aantal van die uurtjes heb ik met 2 bolletjes Catania grande een saaie pot gedeeltelijk opgeleukt.
De verdere afwerking komt nog wel een keer....
De draadjes hangen er nog aan...
Maar ik kan zo slecht stilzitten.
De meeste uren die ik bij haar ben zit ik wel met gevouwen handen. Maar als ik geen woorden meer weet pak ik een handwerk en bid in gedachten voortduren om haar behoud.
Zouden jullie met me mee willen bidden?
Ik ben nl heel erg bang dat ik mijn liefste moeder niet lang meer zal hebben...
Zo veel zorgen
Zo veel tegenslagen...
Het is voor 1 mens haast niet te dragen.


maandag 3 november 2014

Zomaar wat gedachten....


..  

Ik weet niet wat ik boven dit bericht als titel moet zetten....
De gedachten tollen door mijn hoofd.... Ik wilde dat ik ze soms stop kon zetten...
Hebben jullie dat ook?
Zo veel zorgen... Zo veel noden....
Zo veel van alles....
Dat het niet zo lekker ging met mama hadden jullie in voorgaande berichtjes al kunnen lezen...
Ik heb dan ook een paar heftige dagen achter de rug...
En nog...
Afgelopen week ging het thuis niet meer met mama...
Dus naar het ziekenhuis.
Dan denk en hoop je dat ze op een goed adres is, menselijker wijs gesproken dan.
Daarover ook geen klachten hoor!
De verzorging is prima. Ze zijn echt heel lief voor mama.
Maar de boodschap die wij vrijdag kregen was een klap in ons gezicht:
Ze hebben vlekken op de longen gevonden. Nader onderzoek wees uit dat dit uitzaaiingen van een kanker ergens in het lichaam zijn.............
Verslagen.
Dat is het woord wat ik er voor heb!
Verder onderzoek zal deze week plaatsvinden...
Zo bang...
Mama is zo zwak...
Als er nog iets aan gedaan kan worden, zou mama dit dan lichamelijk aankunnen....
En dan is het morgen dankdag!
Ik heb niets te danken!!
Ik ben opstandig, boos, verdrietig en nog veel meer...
Waar zou ik nu voor moeten danken???
Het is verkeerd, dat weet ik ook heus wel, maar ook ik ben maar een nietig mensenkind dat de hand van Vader zo hard nodig heeft, maar het gevoel heb dat ik nu 'los' moet lopen...
Ik heb getwijfeld of ik dit op het blog zou plaatsen, maar omdat ik telkens zulke lieve en meelevende reacties krijg heb ik het er toch maar op gewaagd....
Ik hoop dat jullie mij niet zeurderig vinden....

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Meest bekeken in dit blog.....(Top 5)