Vele uren breng ik naast het bed van mama door...
Vaak houd ik haar hand vast en lees ik voor haar uit de Bijbel... Zomaar openslaan en lezen wat je ziet... Niet speciaal zoeken, dat kan ik niet... Soms merk ik dat mama er echt wat aan heeft... Dan knikt ze, of zegt: zo is het!
Ze mocht deze week niet naar huis... Ze kreeg long-ontsteking... Hoge koorts... Antibiotica die aan lijkt te slaan..
Misschien komende week nog naar huis..
We weten het niet...
Misschien moet ze ook wel blijven...
Ik probeer het te accepteren...
We weten dat het niet heel lang meer kan/zal/mag duren...
We mogen komen en gaan wanneer we dat willen...
Vaak heb ik mijn haakwerk bij me....
Deze vierkantjes van de ScheepjesCal zijn er inmiddels bijgekomen
Het leek me wel wat om er ook nog wat van katoen te maken....
Bij de kleurkeuze heb ik me laten leiden door mijn moeder.... Ze houdt zo van deze kleur... Telkens als ik met het katoen aan het haken ben pakt ze het bolletje dat op haar bed ligt en laat die door haar handen gaan.... Zo'n mooie glans, zegt ze dan. Om later weer te zeggen dat het zo'n mooie kleur is... Het brengt me in tranen... maar ik ga door. Gewoon om maar wat te doen te hebben. Wat het ooit nog tot eindresultaat zal hebben weet ik niet. Nu moeten mijn handen bezig zijn, als ze niet gevouwen zijn voor gebed. Als ik haak, smeek ik ook... Of mama's lijden niet te zwaar hoeft te worden... Soms kom ik niet verder dan: "Heere, help"..... Maar heb ook vaak het idee dat het niet verder komt dat de ziekenhuiskamer waar we zijn....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten