donderdag 30 april 2015

Moestuin(tje)

Om in de sfeer van het eten te blijven en omdat ik niets creatiefs kan en mag doen met naald en draad probeer ik op andere manieren mijn tijd door te brengen.
Buiten zitten is op dit moment natuurlijk niet zo aangenaam. Maar in de tuin bezig zijn kan natuurlijk wel. Hoewel ik moet zeggen dat het met 1 arm/hand niet echt meevalt. Komt nog bij dat het mijn 'goede' kant is die niet mee wil werken, dus heb ik ook het gevoel dat mijn motoriek aan de andere kant niet echt goed ontwikkeld is... Wat je anders in een handomdraai klaar hebt doe je nu 3 keer zo lang over....
Al een aantal jaren gebruiken wij ons 'verloren' stukje tuin als soort moestuin. De bonen doen het elk jaar super, maar vorig jaar was er verder niet veel van terecht gekomen.... Of we de verkeerde zaadjes gebruikt hebben, of dat we toch niet genoeg aandacht aan ons moesje hebben besteed... ik weet het niet.
Maar zoonlief, die meestal de zorg voor dit stukje tuin had, gaf er helemaal de brui aan. Het lag maar braak te liggen en het onkruid tierde welig....
Dat verveelde mij. en aangezien ik geen zin had om weer op zaadjes te wachten die niet opkomen ben ik vanmorgen naar de winkel gegaan en heb gewoon kleine plantjes gekocht.
Het verdient de schoonheidsprijs natuurlijk niet, maar vooruit... kniesoor die daarop let.

De eerlijkheid gebied mij wel te zeggen dat de bonenstokken wel door zoonlief geplaatst zijn. Dat zag ik dus echt niet zitten met die ene arm..... En daaromheen zijn wel boontjes de grond in gestopt. Dat gaat eigenlijk elk jaar goed, dus waarom dit jaar niet?
Als alles goed gaat eten we dit jaar van onze eigen tuin: bonen, ijsbergsla, bloemkool, broccoli, rode kool en spruitjes.
Bietenplantjes worden vandaag of morgen ook nog in de grond gestopt. Maar mijn energie was op....





Als dit tuintje het net zo goed gaat doen als de vergeet-mij-nietjes van vorig jaar..... Dan heb ik niks te mopperen!



maandag 27 april 2015

Zomaar een babbeltje

Soms kijk ik wel eens wat er in mijn top 5-lijst staat. Gewoon, vrouwelijke nieuwsgierigheid zeg maar. Ik vraag me af waar alle 'kijkers' nu plezier in hebben als ze mijn blog zien/kijken en misschien wel lezen. Hebben jullie trouwens al wel eens gezien dat het er stiekem 6 zijn? ;-) 
Telkens weer verwonder ik mij er dan over dat bepaalde blogjes zo vaak aangeklikt worden.
deze bijvoorbeeld, zie ik zo vaak bovenaan in het lijstje staan... en dat terwijl ik dat zelf helemaal niet zo'n interessant blogje vind... Toen ik erover blogde was ik er natuurlijk erg blij mee, maar ja... het is inmiddels een beetje een gedateerd blogje....
Ook deze waarin ik eigenlijk helemaal niets leuks vertel... Het was oorspronkelijk bedoeld als aanvulling op een vorig blogje. Maar het verwijderen vind ik ook een beetje jammer, dan ben ik de reacties ook kwijt.... ;-(
Deze echter verwondert mij wel, maar kan ik min of meer plaatsen. Het was ook een leuk patroontje om te breien. En als ik dan weer zie dat ie best veel bekeken is ik dat erg leuk. Het geeft me soms zelfs een soort schuldgevoel..... Want ja.. die lapjesdeken ligt daar maar te liggen.... En eigenlijk heb ik nog best wel wat patroontjes liggen die in die deken passen. Ook heb ik nog voorraad genoeg van dat (waardeloze) garen.....
Dus ja, dat schuldgevoel moet ik maar niet te veel wegdrukken, misschien dat er dan binnenkort (als ik weer gewoon kan handwerken) een vervolg op komt!
Ik vond het zo'n leuk project waar ik erg enthousiast aan begonnen ben. Maar op de een of andere manier komt er dan weer een ander project wat dan opeens weer veel leuker en interessanter is en dat dan weer voorrang krijgt op de lopende zaken...

Soms lees ik in blogland over 'kringloop-gelukjes'....
Nou, wij zijn aan het ruimen in het huis van onze ouders, maar daar lijkt het soms ook op een kringloop...
Mijn moeder hield nu eenmaal van oude rommeltjes... Ze kreeg best veel van haar moeder en schoonmoeder. Soms waren er ook kennissen die haar dingen gaven als ze bijvoorbeeld kleiner moesten gaan wonen. "Hier, jij houdt van oude dingetjes, kijk maar wat je er mee doet". Nou en mama kon niet veel (zeg maar rustig niks) weggooien... dus is er in de loop der tijd veel bijeen vergaard.... Veel dingetjes hadden ook een leuk plekje in het huis. Als met al hoorden die dingen gewoon bij ons ouderlijk huis.
De afgelopen keer heb ik onder andere dit meegenomen.
En direct opgehangen onder onze carport... Nu nog zien of ik er bijpassende plantjes in kan vinden... Vaak neem ik dingen mee en die komen dan 'tot nader order' in de kelder terecht, gewoon omdat ik op dat moment nog niet kan beslissen of ik het wel echt wil houden of er nog geen bestemming voor kan vinden.
Zo niet de dingen die ik de laatste keer meenam!
Dit heb ik ook (in zijn geheel) meegenomen.... en ook ter opluistering onder de carport gezet. Handig toch, staat het toch buiten (haal ik niet alle rommel in huis) en ook nog eens droog!
Deze koperen dingen stonden bij mijn moeder rond de open haard. De middelste is een zogenaamde doofpot. Nu heb ik geen open haard en in onze kamer, hoewel ik klassiek ingericht ben, kan het echt niet staan. Ik zou niet weten waar en daarom staat het nu in een hoekje in mijn gang.
Deze plant heb ik er vandaag ingezet. Vond ik toch iets mooier staan.... Nu nog hopen dat ie zo mooi blijft! Heb 'm namelijk pas.....


vrijdag 24 april 2015

Aardappels

Ja... ik weet het, het wordt saai....
Maar dit is het laatste blogje over deze pan geschilde aardappels.....
De laatste lading heb ik gekookt,
en daarna gebakken.



Een klein potje doperwten opwarmen en een restje rollade erbij en............. klaar is Kees!
Volgende week weer schillen, mam?
Eh.... nou, maar als het kan niet zo veel als deze keer hoor!
Mijn fantasie voor wat betreft aardappels koken wordt zo wèl op de proef gesteld..... 

donderdag 23 april 2015

Eten van een plaatje

Nu ik zo'n voorraad geschilde aardappelen had, die dus echt niet in 1x op waren, moest ik toch proberen een beetje origineel te koken.
Nu is het zelf bedenken van recepten niet mijn sterkste kant, dus waarom niet even rondneuzen op het web? Het moest natuurlijk wel een gerecht zijn waar aardappels in voorkwamen... en het liefst ook de dingen die ik al in huis had. Nou, dat was niet moeilijk om daar een recept bij te vinden.
Voorraad was: 
* aardappelen
* spitskool
* verse worst
En voila... hier het bijpassende recept!
De leverworst heb ik vervangen door verse worst... hij is tijdens het braden gescheurd... (toch de warmtebron weer te hoog laten staan...) maar aan de smaak doet het niet echt veel af.
En het zag er niet helemaal zo uit als op het plaatje, maar toch...
Toen de pan op tafel kwam vroegen de huisgenoten zich af of dit echt wel te eten was....
Een vermaning richting arme landen mocht niet helpen... Ze zouden me dan wel een plezier doen en er iets van eten. Want ja, eten koken met maar een goede arm ter beschikking vergt veel van je energie. Dat hebben ze inmiddels wel door....
Zal ik jullie eens wat vertellen?
Er zat geen kruimel meer in de pan!
Nou, is het dan te eten of niet?
Ik zie nu ik even door mijn blog heenfiets dat ik al eerder een recept (klik hier) van spitskool heb gebruikt. Dat viel toen ook best in de smaak. Maar er was rijst bij in plaats van aardappels.
Tja, nu ik jullie dan niet van mijn creativiteit kan laten meegenieten van naald en draad probeer ik zo maar een beetje te babbelen...



dinsdag 21 april 2015

Verplichte rust

Gister naar de fysio geweest.
Ze was heel eerlijk en zei dat het geen kwestie van een week was. U moet echt wel op 6 weken rekenen als mijn behandelingen helpen. "Over 2 weken wil ik evalueren hoe het gaat, vind ik dat het te weinig vooruitgang boekt, dan stuur ik u toch terug naar de huisarts, waarna de behandeling bij de orthopeed alsnog zal moeten gebeuren."
Vroeger, zei ze, moesten mensen met zo'n schouder 6 weken in een mitella. Maar tegenwoordig schrijven we 'gedoseerde rust' voor. Dat betekent dat je iets mag proberen, maar vooral niet over je pijngrens heen gaan en veel rusten....
Tja, daar zit je dan met je goeie gedrag! Niks te doen! Gewoon zo maar luieren....
Nu moet ik eerlijk zeggen dat de fut er ook een beetje uit is hoor. Ik kan heel goed een hele avond zomaar zitten. Terwijl dat eerder echt nooit aan de orde was. Altijd waren mijn handen bezig... daar ontspande ik van...en nu? Ik kan het heel goed zien liggen! Vreemd hè?
De pijnstillers probeer ik iets af te bouwen; ik word er zo duf van....
Gelukkig is het mooi weer! En heb ik gistermiddag heerlijk in het zonnetje gezeten! Natuurlijk zonder handwerkje....
De natuur is nu op zijn mooist, vind ik.
Deze prachtige tulpen hebben hun hoogtepunt al weer gehad. Maar wat waren ze mooi! Deze foto is niet zo bie, maar ik heb hem dan ook vanmorgen in alle vroegte al genomen. Tja, en dan slapen de tulpjes ook nog een beetje hè?
Deze zijn overgebleven van vorig jaar. Toen wilde mijn man ze er al uit trekken. Hij vond het maar onkruid.... Ze doen nu roerend hun best om weer in volle bloei te komen!
Deze stonden ergens achter in de schuur.... Vergeten uit de potten te halen in het najaar... Ik geef ze -voorlopig- een tweede kans.... Het waren vorig jaar pracht van geraniums.... Maar nu vind ik ze er maar zielig uit zien....
Hiervan vraag IK me dus af of het geen onkruid is..... Manlief schoffelt hier vrolijk om heen, maar ik heb mijn twijfels.....
Tot slot... er zijn niet alleen al plagende muggen, maar ook de mieren hebben hun winterslaapje al weer uit... Grrrr..... beste beestjes, maar liever niet op mijn terras!

En kijk eens wat een liefhebbende huisgenoten ik heb? Waarschijnlijk waren ze de nasi, bami, roerbakgroente, eenpans (lees: eenhands) gerechten een beetje beu en dachten ze: laten we maar eens aardappels schillen......
Ik denk dat we hier wel 3 weken van kunnen eten! Hebben jullie gezien hoe groot en hoe vol deze pan zit????? Het is in ieder geval lief en goed bedoeld.
3x raden wat er vanavond op tafel komt......... behalve verse groente....

vrijdag 17 april 2015

Stil hè (2)

Tja, nu ik het blogje over de pijn in mijn schouder had geschreven en had verteld dat ik een foto en echo mocht laten maken zijn er ook wel wat nieuwsgierigen onder jullie die de uitslag willen weten.

Werkelijk, ik ben gister vanaf 's morgens 11:00 uur tot 's middags kwart voor 5 achter de dokter aan het vangen geweest. Om 11 uur belde ik of de uitslag binnen was. Ja, die was binnen, de dokter zou er over terug bellen. Oké, wanneer kan ik dat telefoontje verwachten? Nou... tussen nu en 12 uur.
Fijn dacht ik, die spanning duurt dan niet zo lang meer.
Maar ja, het was kwart voor 2 en er had nog niemand gebeld. Ik was al even bang dat mijn telefoon geen verbinding kon maken..... Dus ik nog maar eens een telefoontje gepleegd.. Nee, er was van alles tussengekomen, de dokter had geen tijd gehad. En nu is hij tot 4 uur met het spreekuur bezig, maar hij belt u echt vandaag op!Afbeeldingsresultaat voor telefoontje
Kwart voor 5 nog niks gehoord hè. Dus ik nog maar eens... want ja, 5 uur gaat het dicht en kun je alleen maar naar de huisartsenpost. Nee, echt, er is een ongelukje binnen gekomen, maar ik heb gezegd dat hij belt en dan doet hij dat ook.
Nou ja, wat kun je dan anders dan afwachten!
Ja, ja... kwart voor 6!!

Het blijkt dus zo te zijn dat er kalk in de pees van de schouder zit, wat zich daar niet helemaal happy voelt en dus gaat zitten rommelen. Dat gaat niet vanzelf over. Dat is door een orthopeed te behandelen. Hij gaat dan de kalk uit die pees halen, spoelen en antibacterie er in doen. Klinkt heel simpel, maar het lijkt mij nog geen pretje.
Alleen kwam er zo'n gemeen staartje achteraan: 
Mevrouw, toch heb ik liever dat u eerst fysiotherapie gaat proberen.........
En zeg dan eens: nee, dat doe ik niet?
De pijn is momenteel draaglijk. Ik kan de paracetamol laten staan, maar ik voel met echt niet 100% mobiel hoor. Die arm wil gewoon niet mee. Die kan niets. Ja, een klein eindje heen en weer zwaaien. Maar vooral niet optillen..... 
Dus nou ja, ik heb maar weer een fysio opgezocht en daar kan ik maandag al terecht.
Weet je, ik heb gewoon niet zulke hele blijvend goede ervaringen bij fysio, dus vandaar dat ik niet sta te springen hierover. Die behandeling lijkt me ook niks, maar ja, dan weet je wel dat de rommel die er niet hoort weggehaald wordt. En nu? Nu blijft dat gewoon in mijn lijf...
Oh ja, hoe je er aan komt?
Ach mevrouw, leeftijd! Tussen de 40 en 65 kan iedereen daar last van krijgen!Afbeeldingsresultaat voor leeftijd
Tja.... deze week zijn de leeftijdcijfers net veranderd in 48.... Precies in de roos!

Maar blij ben ik niet, geloof me.
Ik probeer te relativeren, maar je kunt gewoon niks. En je hebt de hele dag pijn!
Niks aan! Soms word ik wel zo kribbig.........maar:


woensdag 15 april 2015

Stil hè

Het is stil hè, vanaf dit blog?Afbeeldingsresultaat voor stil
Ik zal het uitleggen...
Ik heb geen puf om er echt voor te gaan zitten.
Soms vlieg ik even over internet, maar daar heb je het mee gehad...
Ik heb nl. sinds vorige week woensdag een enorm zere schouder. En met enorm zeer bedoel ik dan ook ECHT heftig! Niet weten waar je het zoeken moet, niet kunnen zitten, niet kunnen liggen, gewoon geen houding kunnen vinden.
Van donderdag op vrijdag geen oog dicht gedaan, dus stond ik vrijdagmorgen bij de huisarts. Deze wist ook niet wat het was en heeft me doorgestuurd voor foto en echo.
Die heb ik maandag gehad en wacht nu op de uitslag. Ik hoop dat die er morgen is.
De pijn neemt iets af, maar ik moet vooral niet vergeten de voorgeschreven pillen (met bijgebruik van paracetamol) in te nemen.Afbeeldingsresultaat voor pijn
Beetje spannend dus....
Jullie zijn dat zo helemaal niet van mij gewend hè dat ik bijna nergens op reageer. Dus had ik zo iets van: als je nou even doorbijt en een beetje energie hebt moet je toch maar even een kort blogje schrijven.

dinsdag 7 april 2015

Breien met een haak

Tijdens het ruimen van het huis van onze ouders komen we van alles tegen.
Mijn moeder was in haar goede jaren een fanatiek handwerkster! Ze heeft wat afgebreid!
Geen wonder dat we veel brei-attributen vonden...
Deze werden allemaal naar mij getransporteerd, want zo luidt het oordeel eensgezind: jij bent de creatieveling van ons gezin!
In eerste instantie heb ik alles in een grote doos in de kelder gezet. Maar af en toe grabbel ik eens in de 'voorraad'. 
Zo kwam ik ook een tunische haaknaald tegen. Hé, dat is grappig! Nooit geweten dat mama dat ook gedaan had! Ik kan me ook niets herinneren van wat ze er ooit van gemaakt heeft. Misschien was het ook een soort proberen en niet bevallen.... Dat heb je soms.
Nou, mijn nieuwsgierigheid was gewekt!
Op zoek naar passend garen
en even googelen hoe het ook al weer moest (ooit heb ik het wel eens gedaan denk ik, maar wist er niets meer van). Nou, kind kan de was doen hoor! Simpel as it! Hier vind je de uitleg!
Je haakt er zo een stuk mee weg!

De leukste opmerking vond ik nog wel van onze dochter: mama breit met een haak!
Ik denk dat het tasje nummer zo veel wordt... Ik heb nu eenmaal een 'tassen-tic'... En wees nou eerlijk, tassen heb je toch nooit te veel???

zaterdag 4 april 2015

Zomaar..



Op zoek  naar een paasgedicht kwam ik dit tegen.
Het trof me op de een of andere manier.
Ik hoop dat ik het laatste nog eens zal kunnen beamen...


donderdag 2 april 2015

Blijven oefenen???

Vaak als ik bij 'de bladenman' ben neus ik in de bladen voor creatief bezig zijn. Zo ook het blad Quilt en Zo... Af en toe koop ik er een, gewoon omdat ik dat dan leuk vind en denk: ooit maak ik hier iets uit...
Een tijd geleden zag ik deze:
 Het bekoorde me zo dat ik in de voorraad lapjes dook en aan het knippen ging....
 Het lukte precies uit mijn voorraad...
 Zo, in deze volgorde wil ik ze hebben
Het lijken wel stropdassen..... (commentaar van dochter was dat hè?)
 Het lijkt al wat...
 Phoe... moeilijk hoor om een rond rondje te maken.....
 Vastspelden op een (nieuw aangeschafte) ondergrond....
 Ja... best wel aardig
 Hier zit het al netjes met kleine steekjes vast....
Tussenstof er tussen... Was een beetje erg dun, dus maar dubbel dan.... (verstandig?.... geen idee)
 En nu doorpitten.....
 Dat valt tegen om dat netjes te doen!!
Ik ben er nog niet tevreden over...
Maar waarschijnlijk geldt hier ook: oefening baart kunst?!

woensdag 1 april 2015

Misschien vraag je je af....

Misschien vraag je je af of je nu wel een beetje boodschappen mee kunt nemen in zo'n netje.
Nou, ik dacht ook niet dat het ding zo 'meerekte'....
Ik ging even inkopen doen bij de plaatselijke supermarkt en had alleen mijn pinpas en dit gehaakte tasje bij me....
Bij de kassa kreeg ik trouwens al een leuke opmerking: "Wat handig zo'n rektasje... Past veel meer in dan die stugge plastic tassen. Want die gekregen tasjes scheuren bij deze hoeveelheid boodschappen aan alle kanten".
Nou, en wat zat er nu allemaal in?
Valt mee he?
Tasje goedgekeurd!

(Plastic) tasje mevrouw?

Ik sta bij de kassa met allemaal 'prutjes'. Eerder was dan de vraag: (Plastic) tasje mevrouw? Maar tegenwoordig is dat niet zo heel erg vanzelfsprekend meer...
Meestal heb ik wel iets bij me waar ik het in kan vervoeren, maar soms ben ik gewoon te suffig om er aan te denken. Dan valt het me op dat er toch nog best vaak tasjes gegeven worden, ondanks de roep dat de plastic tasjes taboe zijn/worden.

Neem nu bijvoorbeeld de markt. Ik haal meestal mijn groenten en fruit op de markt. Maar als ik daar vandaan kom heb ik een hand vol plastic tasjes.... En het ergste vind ik nog: ze knellen je vingers zo af.... Of als je pech hebt rollen alle sinaasappels over de markt......

Ik googelde: “waarom geen plastic tasjes” en kreeg onder andere het volgende:

In Dordrecht gebruiken we bij het boodschappen doen jaarlijks zo’n 300 plastic tassen per persoon. Dat zijn dus 36 MILJOEN TASSEN per jaar! Een tasje wordt gemiddeld 12 minuten gebruikt en dan meestal weggegooid. plastic tas vrijVeel tassen komen echter ook als zwerfafval op straat of in het water terecht. Daar richten ze enorme schade aan. Jij kunt hier wat aan doen, gewoon door je EIGEN TAS mee te nemen.

Verbod op gratis plastic tassen bij de kassa

Vanaf volgend jaar mogen winkeliers geen gratis plastic tassen meer bij de kassa verstrekken. Het verbod wordt ingesteld om milieuvervuiling terug te dringen, schrijft staatssecretaris Mansveld van Infrastructuur en Milieu in een brief aan de Tweede Kamer. 
......

Het is afgelopen dacht ik, met die plastic tasjes! Ik ben er al verschillende op blogland tegen gekomen.
En omdat ik nog best veel 'voorraad' wolletjes heb dacht ik maar eens te 'proefstomen' met een patroontje (klik) dat me wel aardig leek.
Inderdaad, moeilijk was het absoluut niet,
maar dat ik er nu zo weg van ben kan ik ook niet zeggen....


Inmiddels ben ik met nummer twee bezig, waarvan ik hoop dat deze me beter bevalt.
Al heb ik mijn twijfels.... De basis is hetzelfde, maar ik heb het niet zo op grote gaten....

Ik haak nog maar even verder.....

Al zal een volgende, dat weet ik zeker, geen ronde bodem krijgen!
Enne... bij de vraag: Tasje mevrouw? Zeg ik heel vrolijk: nee, dank u, ik heb mijn eigen tas(sen)!!!




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Meest bekeken in dit blog.....(Top 5)