zaterdag 30 mei 2015

Rabarber

Ik geloof dat ik wel wat los heb gemaakt met mijn vorige blogje....
Maar, gelukkig, ik ben niet de enige die reklame ed naast zich neer legt... En ja, ook ik ben voorstander om het milieu zo min mogelijk te belasten, maar toch laat ik die reklames wel lekker door mijn brievenbus glijden, want ik vind het gewoon een fijn gevoel om mijn medemens in nood op deze manier een heel klein beetje te kunnen helpen. Die opbrengst oud papier blijft er toch, want denken jullie nu echt dat ooit die folders opgeheven worden? Nou, ik voor mij geloof er geen biet van!
Maar in ieder geval bedankt voor jullie leuke en spontane reactie! Ik vind het altijd weer genieten om ze te lezen....

Goed, ander onderwerp.

Gister kookte ik voor de verandering weer eens rabarber...Afbeeldingsresultaat voor rabarber Dat is in dit huis een, ja, is het eigenlijk een groente soort? of zou het onder fruit vallen? In ieder geval, ik maak er altijd compote van, dus ik denk wel dat het onder de fruitsoorten valt. En die compote vindt hier altijd gretig aftrek.
Toen dacht ik: laat ik eens vertellen hoe ik hem maak. Misschien dat anderen het ook zo doen, of net een tikje anders, of misschien eigenlijk wel helemaal niet goed weten wat ze met die zure stelen aanmoeten....
Weet je wat mijn moeder vroeger deed als ze moest leren?
Ze stond dan 's morgens al heel vroeg op, en heel vroeg is echt vroeg hoor, ik wil er niet mijn hand voor in het vuur steken, maar waarschijnlijk was dat wel rond de klok van half 5. Dan stond haar vader op om aan het werk te gaan op de boerderij en dan ging mama leren. En weet je wat ze dan het allerlekkerste vond? Een rauwe steel rabarber om op te kauwen. Ik moet er nog heel vaak aan denken als ik rabarber onder handen heb. Ik moet er niet aan denken om op zo'n steel te moeten knabbelen... Mijn mond zou er spontaan van samentrekken geloof ik....

Eigenlijk stelt het allemaal niet zo veel voor hoor! Je snijdt de stelen ik stukjes van ongeveer 2 cm. Doet ze in een vergiet en spoelt ze lekker af.
Meestal is 2 of 3 keer wassen voldoende. Voor het gemak kun je ook de steel eerst wassen voor je gaat snijden, maar zelf vind ik dat altijd zo'n nattig gedoe worden.... Waarschijnlijk ben ik te overvloedig met het gebruik van water, want ik presteer het altijd om het hele aanrecht onder water te hebben plus een gedeelte van de vloer..... Tja..... het is niet anders zeg ik altijd maar als er opmerkingen over komen. Tenslotte proef je er niets van als je aan het eten bent dat ik zo veel water heb gebruikt....
De laatste wasbeurt gaat de rabarber in de pan met 'aanhangend waswater'. Dus je spoelt het af en hevelt het zo over in de pan.....En nu komt een moeilijkheid... ik weet niet eens hoeveel rabarber ik altijd kook... Meestal zo'n  10 stelen... maar ja, de ene keer zijn ze dikker dan de andere keer... ik schat in zo rond de kilo...
Dan doe ik er een derde van een zak geleisuiker bij en een zakje vanillesuiker.
Nu koken, af en toe een beetje roeren, en als het hard kookt (geen deksel op de pan) nog zo'n 5 minuten laten koken..... Dat deksel laat ik er altijd af zodat het een beetje kan indikken.....
Ondertussen maak ik een schaaltje aardbeien schoon, was ze af in de vergiet en laat ze staan totdat de rabarber gekookt is.
Als de rabarber zacht genoeg is vuur uitdraaien, aardbeien toevoegen. Meestal snijd ik ze een keer door de helft, deze keer in vieren omdat ze nogal groot zijn. Voeg ze aan de rabarber toe, voorzichtig doorroeren, en nu wachten tot de rabarber-aardbei-compote afgekoeld is.
Voor opdienen nog even voorzichtig doorroeren zodat de aardbeien goed door het rabarbermengsel ziten.
En dan?............................... smullen maar!!!!!!!!!!!!!!!
Hoe maken jullie rabarber klaar?

vrijdag 29 mei 2015

Advertenties, reklames, 'lokkertjes'...

Ja, jullie zien het goed.
Deze keer geen handwerken, geen tuinieren, geen uitjes of iets in die geest...
Ik weet niet hoe het bij jullie gesteld is, maar ik schijn een heel raar mens te zijn wat betreft reklames. De foldersAfbeeldingsresultaat voor reclamefolders die elke week in de brievenbus vallen, al dan niet verpakt in plastic, gaan als het aan mij ligt linea recta naar het oud papier.
Advertenties in kranten sla ik eigenlijk altijd systematisch over. Daardoor mis ik wel eens een leuke tip over uitgaan, een leuk restaurant, een nieuwe winkel, etc. etc. Maar daar kom ik dan later meestal wel achter. En ach, er is nog nooit iets onoverkomelijks gebeurd als ik dat niet had gezien. Dus ga ik in ieder geval op de oude voet verder. 
Tenzij iemand of iets mij kan overtuigen dat het toch echt heel belangrijk is om advertenties, reklamefolders, grote borden langs de weg, of noem maar op te gaan lezen en in mijn brein op te slaan.Afbeeldingsresultaat voor iemand overtuigen om iets te doen
Eigenlijk erger ik me meer aan al die grote foto's dan dat ik er meer dan een vage blik op werp....
Kijk ik dan ook nooit wat voor groente er in de reklame is? Jawel, op het moment dat ik de winkel in stap zie ik vanzelf wat er in de reklame is. Afbeeldingsresultaat voor aanbiedingEn op dat moment bedenk ik of ik dat wil kopen of niet.
Knierp... knierp.... ik hoor jullie hersens kraken.... ik zie de ogen veelbetekenend rollen.... ik hoor jullie zuchten.... Wat een SUPER RAAR mens!
Raar of niet, ik kan er heel best mee door het leven!
Maar...... zullen jullie nu zeggen, en terecht hoor, waarom heb je dan op je blog wel reklame staan? Nou, dat kan ik jullie haarfijn uitleggen.
Ervan uitgaande dat ik een uitzondering ben denk ik dat jullie toch wel een blik werpen op die reklame.... En dan hoop ik altijd maar dat ongeveer 1 op de 10 een keer klikt...Afbeeldingsresultaat voor klik Want weet je, als jullie op 'mijn' (waar ik zelf dus absoluut geen zeggenschap over heb, dat gaat allemaal via heel ingewikkelde wegen waar ik me niet in wil verdiepen) advertenties klikken, dan word dat 'ergens' geregistreerd en als er zo veel keer geklikt is, resulteert dat in een bepaald bedrag. Dat bedrag wordt een keer in de zo veel tijd, je moet een bepaald minimum hebben voor ze uitbetalen, overgemaakt naar mijn bankrekening. En wanneer ik dan weer een beetje 'inkomsten' heb stort ik het door naar een van de 'goede doelen' die op dat moment mijns inziens best wat geld kunnen gebruiken.Afbeeldingsresultaat voor goede doelen steunen
Maar ik merk de laatste tijd dat er niet veel geklikt wordt.... Mijn blog zal wel niet interessant genoeg zijn, of ik blog niet vaak genoeg, daar heb ik geen inzicht in. Wel merk ik dat de 'inkomsten' terug lopen.
Nu overweeg ik of ik die advertenties dan maar helemaal van mijn blog ga schrappen. Want ja... zelf word ik er dus niet beter van, maar op deze manier de liefdadigheidsinstellingen ook niet.
Oepsie.....Ik weet trouwens niet eens of ik reklame mag maken voor mijn eigen blog....

Afbeeldingsresultaat voor geen reclame
Maar ik wil jullie nog wel even laten meegenieten van mijn rododendron


Ik geniet er telkens weer van als ik er langs kom..... (op weg naar mijn moestuintje...)

donderdag 28 mei 2015

Moestuin zonder bonen?

In dit blogje liet ik jullie zien dat ik een moestuintje gecreëerd had. En zo langs mijn neus weg had ik het over de bonen die elk jaar getrouw opkomen en veel bonen afgeven.... Oei, oei..... dat was te vroeg gejuicht zeggen ze dan wel eens....
30 april bonen in de grond stoppen en dan 2 weken later maar een paar blaadjes boven de grond uit zien komen..... Nou, dat lijkt niet echt op vruchtbare grond! En dat terwijl mijn man er toch echt wel mest doorheen had gespit! Dus daar lag het niet aan! Wel is de plaats van de zaadjes verhuisd van links naar rechts in het moestuintje. Dat had ik eigenlijk bewust gedaan. Had wel eens iets gelezen over 'aardappelmoeheid' of iets in die geest. Dus dacht ik: niet telkens op dezelfde plaats dezelfde gewassen.... Misschien wel een enorme misser.... Maar goed, afgelopen zaterdag zijn er nieuwe bonen de grond in geboord.... en dan nu maar hopen dat deze het wel gaan doen! Het is ook zo verschrikkelijk droog in de tuin! Dus loop ik regelmatig met mijn gietertje alle plantjes af.
En eigenlijk vind ik het al wel wat lijken!

De rode koolplantjes (ik vind ze altijd zo mooi als ze wat groter worden) worden al heuse plantjes! En de sla begint ook al een beetje een bolletje te vormen.... Eigenlijk kan ik gewoon niet wachten om iets te kunnen oogsten!
Alleen heb ik nog een klein stukje waar niets staat! En ik weet ook niet goed wat ik er dan zal planten. Aan de ene kant denk ik: rode bietjes, want dat is hier een groente die goede aftrek vindt, maar aan de andere kant lijkt het me ook wel leuk om eens prei te proberen.... Ben er nog niet helemaal uit. Maar dat komt wel weer....
Eigenlijk hoop ik eerst eens op een beetje regen. Daarna zou ik heeeeeeeeel graag weer eens in het zonnetje naast mijn moestuintje willen zitten... Heerlijk genieten en af en toe haken aan mijn 'goede doel project'.....
Het stapeltje groeit nog niet erg hard, maar het is ook geen 'aangenomen werk' zullen we maar zeggen.

woensdag 27 mei 2015

Juf

Ik moet zeggen dat het me op het laatst wel een beetje tegen ging staan!
Let wel, ik heb het met alle liefde en plezier gedaan, maar omdat ik nog steeds niet hersteld ben van mijn schouder moet het met kleine poosjes gebeuren. En dat is iets wat ik slecht kan! maar wel moet! Ik ben een keer in de fout gegaan door gewoon wat langer te knutselen dan 'toegestaan'... nou, ik heb het geweten! Dat doe ik dus voorlopig niet weer!
En weet je, omdat het toch binnen een bepaalde tijd af moest liet ik die naaimachine maar gewoon op een hoekje van de keukentafel staan... Zo kon ik toch telkens even verder...
Maar dat ding is nou niet echt een pronkstuk in mijn huis.... En die keukentafel is niet bedoeld als naaiatelier..... dat is me de laatste dagen wel duidelijk gemaakt! "Staat dat ding hier nu nog al?" "Is dat rode gevaarte nu nog niet de deur uit?".... en zo kan ik wel even verder gaan....
Maar nu is ie dan ook echt af!!
Gestreken en netjes opgevouwen wordt hij morgen aan juf overhandigt! En ja... de dames hebben het eerlijk gevraagd aan juf: Mogen we met alle (16) meiden bij u op bezoek?????? En ja.... juf is een heel tof mens, dus die zegt: kom maar hoor!!
Nou, benieuwd hoe dit allemaal gaat uitpakken! Ik heb wel gevraagd om de reactie van juf te mogen horen en of ze foto's maken! Nou, daar zal ik wel het een en ander van weer horen en zien..... Dames van 12 zijn wat dat betreft erg royaal....
Het is een groot gevaarte geworden... ik kon het niet eens mooi op de foto krijgen.....


maandag 25 mei 2015

Wandelen

Een poosje geleden blogde Dientje, van het blog "Dientjes Bezigheden" over een uitstapje wat ze had gemaakt. Mijn interesse was gewekt. Ik zoek nl. voortdurend naar ontspanning in de buurt..... Het bleek dat het op steenworp afstand van onze woonplaats ligt, het "Landgoed Verwolde" en ik heb het in mijn geheugen gehouden.
Vandaag was zo'n dag waarop je zo iets hebt van: wat gaan we nog eens even doen? 's Morgens hadden we kerk, en dus ben je al wat later.... Gezellig koffie drinken met het gezin, wat babbelen, wat langer en uitgebreider lunchen.... en dan val je soms in zo'n gat... tja... de lege middag gaapt je aan......
Toen kwam mij Dientjes verhaal weer naar boven en dus stelde ik voor om daar eens te gaan kijken!
Nou Dientje.... we hebben een heerlijke middag gehad!
Een prachtige tuin rondom het landgoed, zowel bomen, bloemen en dieren zijn er te bewonderen.....
De dikke boom met zijn omvang van 7,5 meter boezemde  ons ontzag in! En het doorkijkje (zie foto links onderin) fascineerde me!
Ook zijn we langs "oom Frits" gekomen....
Er is nog veel meer te zien, maar dat moet je dan zelf maar eens gaan bewonderen.... Het zou flauw zijn als ik alles liet zien hè?
Wel moet ik jullie nog even zeggen dat de rododendrons prachtig waren!!
Morgen weer het 'gewone' leven.... Aan de ene kant weer stil, maar aan de andere kant kom je dan wel weer aan je gewone dingetjes toe...
En oh ja.... dat kado voor juf moet ook eigenlijk wel een keer af.... Nog 12 kinderen moeten 'onder de machine door'.....

woensdag 20 mei 2015

Kado voor juf

Maham.... juf moet geopereerd worden en dan mag ze 6 weken niets anders doen dan zitten!
Nu willen we met de hele klas iets geven...
Dit werd mij al een aantal weken terug verteld.
Allerlei ideeën werden voorgesteld, maar net zo hard weer verworpen. Of dan waren de meiden het er niet mee eens, of dan vonden de jongens het weer niets... Oei, wat kunnen groep 8-ers het toch soms moeilijk hebben....
"Mam, weet ù dan niets?"
Tja, mam wist wel wat en zag het op het moment dat het idee geboren werd ook nog heel best zitten om het te helpen realiseren. Maar ja, mam had geen rekening gehouden met blesssures.....
En nu is juf dan geopereerd en moet het kado toch een keer zijn voltooiing krijgen....
Wat ik er dan aan moet doen?
Nou, eigenlijk wel heel veel...
Ik had een oud laken in gelijke vierkanten geknipt en meegegeven met dochterlief. Daarop mocht iedereen met watervaste stift iets schrijven, maar in ieder geval je naam!
Nou, dat was eigenlijk alles wat de kinderen er voor hoefden te doen.
Ik zou er dan een tafellaken van maken.
Maar dat is nog een hele klus! Om te beginnen 32 leerlingen....
Gelukkig heb ik al wel een aantal keer er aan gewerkt.... korte poosjes, maar het moet nu toch wel een keer af.....
De lapjes bijsnijden, vervolgens op vlies strijken omdat het laken toch wel erg dun was....
Repen snijden en er fotolijstjes van maken.....

Mijn keukentafel is gelukkig erg groot, zodat ik lekker kan aanrommelen.... Af en toe een blik op 'het kleed'.....
Netjes gladstrijken is ook nog een aardig klusje.... 32 keer hè
 Omdat ik weinig zin had om 32 keer vier zijden af te werken bedacht ik dat ik het net zo goed dubbel kon strijken zodat het er straks in een keer op kan....
En zie hier.... twee keurige stapels! De draadjes moeten nog afgeknipt worden... Te laat bedacht ik dat ik dat beter tijdens het strijken had kunnen doen...
 Nu het grote kleed voorzien van een net zoompje...
 Hier kun je goed zien dat ik links ben... Ik spelt altijd naar de verkeerde 'rij-richting' zodat als ik de spelden er onder het naaien uit wil halen ik een hele berg aan de verkeerde kant van de naaimachine heb liggen. En het er altijd maar zo'n beetje onderdoor moet frommelen.... Zucht... na zo veel jaar naaien leer ik het nog niet... (en ik ben niet blond, dus gewoon een ezel...ik heet ook niet voor niets: Mar(h)ian....)


Een halve kamer neemt dit kleed in beslag.... Maar zo moet het er ongeveer uit gaan zien. Kruipend over de vloer met spelden in mijn mond en soms in mijn knie ben ik redelijk tevreden over het resultaat....
Maar voorlopig heb ik het wel even met juf gehad! Volgende week staat het ziekenbezoek gepland, dus heb ik nog even de tijd. Ook wil ik nog zien of ik hier of daar nog een jaar er op kan krijgen. Hoe? Daar moet ik nog eens over 'prakkezeren'....
Wordt vervolgd zeg maar.



maandag 18 mei 2015

Weg in eigen land....

Omdat we de familie toch een beetje bij elkaar willen houden nu het ouderlijk huis weg is gevallen hadden we gedacht een dag met elkaar weg te gaan. Een ongedwongen samen zijn leek ons goed voor onverwachte gesprekken.
Gepland stond dit voor afgelopen zaterdag.




Het was heel gezellig, alleen hadden we geen rekening gehouden met het weer.... Druilerig.... en af en toe droog!
Maar gelukkig waren er ook veel overdekte plaatsen waar we konden zijn.





Het was jaren geleden dat ik in Burgers Zoo was geweest. En ik wist niet (meer) dat het er zo mooi was.
Maar aan het eind van de dag kon ik geen stap meer verzetten! Phoe.... wat een meters leg je op zo'n dag af!

vrijdag 15 mei 2015

Creatief kwartiertje

Ik ben er uit!
Mijn therapeutische creatieve kwartiertjes zoals ik ze zelf maar noem hebben een doel gekregen!
De ellende in Nepal houdt me heel erg bezig. Geen dak boven je hoofd en misschien geen dekentje om onder weg te kruipen....
Ik haak afgebakende tijdstippen om mijn schouder beperkt te belasten en nu heb ik deze tijdstipjes in het teken van Nepal gezet.
Het begin van een dekentje is er!
Gewoon soft van de Zeeman; roze, groen en blauw. Gesloten grannys van ongeveer 15 cm en die vormen straks een deken. Er is vast wel een aktie die dekens naar Nepal brengt waar ik mijn steentje aan bij kan dragen!

dinsdag 12 mei 2015

Zomaar...

Vanmorgen werd ik wakker met lood in mijn ledematen.... Na een onrustige nacht had ik geen zin in deze dag. Het viel allemaal als een loodzware deken op me.
Ik was het liefst in bed gebleven met de deken over mijn hoofd.
Maar dat kan niet als je een gezin hebt, dus sleepte ik me uit bed, maakte ontbijt, werkte het gezin de deur uit met het vaste voornemen weer terug in bed te kruipen!
Toen ik op onze slaapkamer kwam en zag wat een ravage ik van ons bed had gemaakt verging me de lust om er weer in te kruipen... Dus: hup, onder de douche en dan iets leuks bedenken!
Tja.... als je in die negatieve spiraal zit kun je alleen maar nare dingen bedenken. Maar een gang naar de bakker was noodzaak!
Toen ik weer terugkwam viel mijn oog op onze tuin. Ik zag dat de rododendron zijn knoppen al weer bijna open liet gaan.... en... ik werd zo maar blij! Dankbaar dat mijn oog hierop viel en ik rust voelde!

Dat wilde ik even met jullie delen.

En ook deze bloemetjes ontroerden me... Zulke kleine bloemetjes die hun gezichtjes naar de hemel opheffen om elk straaltje licht te mogen opvangen. Zouden wij dan niet proberen hetzelfde te doen?

maandag 11 mei 2015

Bijpraten

Oei, oei..... ik loop gigantisch achter met blogjes lezen..... Ik weet het.
Af en toe deed ik hier een hap en een snap, heel af en toe reageerde ik, maat that 's it! Door alles wat ik meegemaakt heb de afgelopen periode, plus dat mijn gezondheid niet optimaal is, ben ik een beetje in een dip geraakt. Afbeeldingsresultaat voor dipjeAf en toe lijkt het weer wat beter te gaan, maar de dagen dat het niet zo lekker gaat zijn nog steeds in de meerderheid.
Afgelopen week hadden we (we, nou ja, de huisgenoten dan hè, want ik heb al meer dan 2 jaar vakantie....:-(...) vakantie. En kort voor die tijd besloten we (manlief dan eigenlijk) dat het wel lekker was om een weekje er tussenuit te gaan.
Tja... we waren pas samen weggeweest, dus samen zat er nu niet in. Met het gezin dus, ook heel goed. Even tijd voor elkaar hebben zonder de hectiek die thuis toch min of meer aanwezig is.
Zo gezegd, zo gedaan. Even internetten en hup, je hebt zo een huisje te pakken!

Koffers inpakken ging iets anders dan anders: moeders commandeerde wat er in de tassen moest en de huisgenoten smeten het er in. Ja, werkelijk, voor mijn gevoel was het gewoon smijten. Ik probeer altijd alles zo efficiënt mogelijk in te pakken en dan ook nog eens met de bedoeling dat het een beetje kreukvrij uit de tassen gehaald kan worden.... Wat doet de meute? Ach mam, niet zeuren, het komt allemaal goed! Wij doen het op onze manier... Nou ja, daar sta je dan. Op een gegeven moment heb ik het maar over gegeven. Wat kon ik ook anders?

Het enige waar ik absolute zeggenschap over wilde was het mee te nemen leesvoer en toch... ja je raadt het al, een beetje handwerken....
Omdat het met ienie mienie stapjes vooruit gaat met mijn schouder begint het handwerken soms ook weer een beetje te kriebelen..... Niet dat ik me al weer hele avonden of middagen zie handwerken, o, nee. Kwartiertje, dan is het weer gebeurd voor een dagdeel.
Maar toch heb ik het gevoel weer een beetje in de race te komen wat dat betreft.
We hadden dus een huisje geboekt in Zeeland... Heerlijk langs de zee... veel, heeeel veel, wind om je oren, water... golven.... schuimkoppen.... en zand! En ook nog wel een beetje zon af en toe! 


En weet je wat we ook nog gedaan hebben? Jaha.... eindelijk!
Ik had altijd al de wens om eens bij Jeanet te kijken! Ik volg haar blog al bijna net zo lang als ik blogland heb ontdekt. En weet je... ik heb de Zeeuwse meebreideken gezien en gevoeld en bewonderd! Ik heb deze gezien en gevoeld en bewonderd!
Maar voor deze ben ik echt door de knieën gegaan. Zo zacht... zo heerlijk... Als je hem om je schouders mikt is het gewoon of het een stukje van jezelf wordt.... Inmiddels is hij bijna klaar. Ik geloof dat Jeanet alleen de kwastjes er nog aan wilde maken.... Jammer, jammer, jammer dat mijn kleur er niet bij was. Maar ik heb beloofd Jeanet te mailen en dan weet ik zeker dat ze het op gaat sturen! Maar..... er zijn zo veel kleuren.... ik moet er nog eens goed over nadenken. Kan ik rustig doen want ik zie me voorlopig nog niet zo'n groot project starten....
Tof mens trouwens, hoewel ze haar dag/week niet had. Ze voelde (daarover heeft ze ook geblogd) zich niet fit. En zo jammer dat ik niet een dag later kwam! Dan had ik eindelijk eens een hele serie van het door haar zo veelvuldig aangeprezen garen van Unicat kunnen bewonderen....
Weet je, het is een klein winkeltje, echt nog kleiner dan ik me had voorgesteld, maar echt super veel verscheidenheid in garens! 
Op fietsafstand was deze uitzichttoren... En ja, ik ben er zelfs op geweest! Vraag niet hoe, maar het was de moeite waard!

Op het fietspad en er naast liepen diverse paardjes... Het gaf echt een vakantie-gevoel!


En dan vandaag de werkelijkheid weer.... bezoekje aan fysio, manlief weer naar het werk, zoon naar zijn schriftelijk examen (oei oei.... hij heeft bitter weinig voorbereiding gedaan de afgelopen week...) en dochter weer naar school.
Heerlijk een morgen voor mezelf.
Ik heb genoten.... Afbeeldingsresultaat voor kopje koffie zonder koekje hoor... Afgelopen week al genoeg calorieën binnen gekregen....

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Meest bekeken in dit blog.....(Top 5)