Het is al weer even geleden dat ik geblogd heb over de CAL... Tja, dat komt omdat ik bij het sterretje was blijven steken....
Hé wat een leuke uitspraak eigenlijk als je bedenkt dat het ook allemaal met steekjes te maken heeft.... Ach, je moet maar denken: er zit ook een steekje aan dit persoontje los.... Af en toe heb ik van die gekke invallen.... of uitvallen... Maar ja, die uitvallen hebben dan weer niets met steekjes te maken. Of je zou aan een steek onder water moeten denken...
Ach, laat ik toch ophouden over al die steekjes die niets met handwerken te maken hebben....
Vergeef me, maar af en toe vliegen de regels uit mijn vingers en dan heb ik al een heel verhaal verteld wat eigenlijk nergens op slaat..... Maar... wees gewaarschuwd: het zit in de aard van 't beestje en jullie weten allemaal dat een vos wel zijn haren verliest maar niet zijn streken....
Nu zit ik al weer bij haren.... Daar moet ik nog even een paar zinnen aan wagen...
Waarschijnlijk hebben mijn ouders vroeger wel eens gehoopt dat wanneer deze vos haar haren verloor zij ook haar 'wilde' haren verloor... Ach, wat hebben ze lang moeten wachten voor dat ook maar een beetje werkelijkheid werd... Tenminste, ik geloof dat ik ze nu wel kwijt ben....
Maar goed, de CAL dus....
Na het sterretje was de puf even uit mijn deken.... Ik had 'm mooi opgevouwen op een mandje onder de tafel staan. Ik vond het eigenlijk wel mooi zo.... Paste precies over alle rommelarij heen... Het was dus een mooie dekmantel.... (der liefde)...
Maar op een gegeven moment had ik toch wel weer zo iets van: Meid, als je dat ding laat liggen kom je hopeloos achter en heb je er straks helemaal geen zin meer in en komt dat ding nog in je 'vergeetmandje' terecht. Dat zou toch eigenlijk jammer zijn... Zo vol goede moed en zin beginnen en dan halverwege afhaken... Nee, gewoon weer oppakken...
Oefening baart kunst, zullen we maar zeggen......
En hier dan nog maar een keer.... Ik vind 'm eigenlijk best wel mooi worden....
Nu komen die bobbels nog.... Grrrr... dat ging de vorige keer ook al niet van een leien dakje, maar ik ga er toch weer mee verder... Overslaan zou zwak zijn, vind ik dan zelf.
De vorige keer had ik me ook al voorgenomen om die wheel nooit meer te haken, maar daar heb ik me toch ook overheen weten te zetten, met zelfs een redelijk resultaat!!
Kijk.... hij past nòg wel mooi over het mandje.....
Twee toeren verder dus....
En nu maar weer snel aan het werk..... Brrr.... bedden verschonen..... en ...... er ligt nog een stapel te strijken.... Manlief vroeg of er nog bloesjes waren die gestreken waren... Oeiiiii daar moet ik vandaag dan wel even wat aan gaan doen!!
Maar strijken met een toch nog beetje zere voet valt niet mee... En zittend strijken? Ik snap niet hoe sommige mensen dat voor elkaar kunnen krijgen!! Het is aan mij niet besteed....
Zal me de volgende keer proberen wat meer in de hand te houden...
Groetjes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten