Buiten zitten is op dit moment natuurlijk niet zo aangenaam. Maar in de tuin bezig zijn kan natuurlijk wel. Hoewel ik moet zeggen dat het met 1 arm/hand niet echt meevalt. Komt nog bij dat het mijn 'goede' kant is die niet mee wil werken, dus heb ik ook het gevoel dat mijn motoriek aan de andere kant niet echt goed ontwikkeld is... Wat je anders in een handomdraai klaar hebt doe je nu 3 keer zo lang over....
Al een aantal jaren gebruiken wij ons 'verloren' stukje tuin als soort moestuin. De bonen doen het elk jaar super, maar vorig jaar was er verder niet veel van terecht gekomen.... Of we de verkeerde zaadjes gebruikt hebben, of dat we toch niet genoeg aandacht aan ons moesje hebben besteed... ik weet het niet.
Maar zoonlief, die meestal de zorg voor dit stukje tuin had, gaf er helemaal de brui aan. Het lag maar braak te liggen en het onkruid tierde welig....
Dat verveelde mij. en aangezien ik geen zin had om weer op zaadjes te wachten die niet opkomen ben ik vanmorgen naar de winkel gegaan en heb gewoon kleine plantjes gekocht.
Het verdient de schoonheidsprijs natuurlijk niet, maar vooruit... kniesoor die daarop let.
De eerlijkheid gebied mij wel te zeggen dat de bonenstokken wel door zoonlief geplaatst zijn. Dat zag ik dus echt niet zitten met die ene arm..... En daaromheen zijn wel boontjes de grond in gestopt. Dat gaat eigenlijk elk jaar goed, dus waarom dit jaar niet?
Als alles goed gaat eten we dit jaar van onze eigen tuin: bonen, ijsbergsla, bloemkool, broccoli, rode kool en spruitjes.
Als dit tuintje het net zo goed gaat doen als de vergeet-mij-nietjes van vorig jaar..... Dan heb ik niks te mopperen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten