Allereerst wil ik jullie bedanken voor alle lieve reacties die ik telkens weer op mijn berichtjes krijg! Dat doet goed! Het weten dat mensen die je niet eens -persoonlijk- kent met je meeleven!
En ik heb gezien dat er weer een paar nieuwe volgers zijn bijgekomen de afgelopen tijd. Leuk! Voel je welkom op mijn blog! Ik vind het heerlijk te zien dat mijn blog gelezen wordt. En door het te volgen heb ik het gevoel dat jullie het ook wel gezellig vinden zo! Fijn!
Reacties lees ik altijd met heel veel plezier!
Afgelopen vrijdag zijn we -weer- in het huis van mijn ouders geweest. Moeilijk blijft het om in de spullen 'van een ander' te grabbelen, te sorteren, te voelen, te lezen, te.... vul zelf maar in.
Zo veel herinneringen...... moeilijke, mooie, maar ook verdrietige herinneringen. Soms een lach, maar meestal een traan.
Zo vonden we ook dit juweeltje.....
Maar na zo'n dag moet ik altijd 'bijkomen'...
Meestal kom ik met een auto vol spulletjes thuis die volgens mij dus echt niet weg kunnen, (en volgens mijn man ook niet allemaal in ons huis terecht moeten komen) maar ook niet in het huis kunnen blijven. Want t.z.t. zal dat huis echt leeg moeten en in de verkoop.... Brrrr..... moet ik nu nog niet aan denken, dat anderen dit huis zullen bewonen. Dat anderen door die voordeur gaan, waar ik zo vaak doorheen ben gegaan, in goede, maar ook in slechte tijden. Dat anderen hun stempel op dat huis zullen zetten. Dat anderen zich daar thuis zullen voelen. Dat anderen daar lief en leed zullen delen.....
Hier nog even van iets dichterbij....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten